Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος καταγόταν ἀπὸ ἀγγλοσαξονικὴ εὐγενὴ οἰκογένεια καὶ ὑπηρετοῦσε στὴν αὐλὴ τοῦ βασιλέως Ὄσγουϊ τῆς Νορθαμπρίας.

Σὲ ἡλικία 25 ἐτῶν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἔγινε μοναχός. Μετέβη στὴν Ρώμη, ὅπου διδάχθηκε τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ μονάζοντες Πατέρες. Μὲ ἐντολὴ τοῦ Πάπα Βιταλιανοῦ (657 – 672 μ.Χ.) συνόδευσε τὸν Θεόδωρο, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας († 19 Σεπτεμβρίου), στὴ Βρετανία καὶ διορίσθηκε Ἡγούμενος στὴ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Καντουαρίας. Παρέμεινε ἐκεῖ γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα καὶ στὴ συνέχεια ἀναχώρησε γιὰ τὴν περιοχὴ τοῦ Γουεαρμάουθ, ὅπου ἵδρυσε μονές, οἱ ὁποῖες ἦσαν ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησή του. Κάλεσε ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ τεχνίτες, γιὰ νὰ διδάξουν στοὺς Ἄγγλους τὴν τέχνη τῆς ἀνοικοδομήσεως ναῶν καὶ ἔκτισε τοὺς πρώτους λίθινους ναούς.

Σπουδαιότερος ἀπὸ τοὺς μαθητές του εἶναι ὁ Ἅγιος Βέδα (673 – 735 μ.Χ., † 27 Μαΐου), ὁ περίφημος συγγραφέας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς Ἀγγλίας.
Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 690 μ.Χ.