Οἱ Τιμόθεος καὶ Θεόδωρος ἦταν Ἐπίσκοποι. Οἱ Πέτρος, Ἰωάννης, Σέργιος, Θεόδωρος καὶ Νικηφόρος ἦταν ἱερεῖς. Οἱ Βασίλειος καὶ Θωμᾶς ἦταν Διάκονοι. Τέλος, οἱ Ἱερόθεος, Δανιήλ, Χαρίτων, Σωκράτης, Κομάσιος καὶ Εὐσέβιος ἦταν Μοναχοί.

Ἔζησαν στὰ χρόνια του Βασιλιὰ Ἰουλιανοῦ του Παραβάτη καὶ κέρδισαν τὰ μαρτυρικὰ στεφάνια στὴν Τιθεριούπολη τῆς Μακεδονίας.
Συνελήφθησαν καὶ διατάχθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἀλλὰ ὅλοι μαζὶ μὲ μιὰ φωνή, διακήρυξαν ὅτι θὰ πεθάνουν πιστοὶ στὸν βασιλιὰ καὶ Σωτῆρά τους Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ἔτσι ὅλους τοὺς ἀποκεφάλισαν (363 μ.Χ.).