Ἀπὸ μικρὸς ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ἀγάπησε τὸν Χριστό. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του περίμεναν νὰ ἀποκοιμηθεῖ ὁ μεγαλύτερός τους ἀδελφὸς καὶ αὐτοὶ σηκώνονταν καὶ προσεύχονταν κρυφὰ γιὰ ὦρες.
Κατάγονταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ὁροῦντα τῆς ἐπαρχίας Μόρφου. Καλὴ παιδαγωγὸ καὶ δασκάλα τῆς εὐσεβείας εἶχαν τὴ γιαγιά τους Λωξάντρα, ἡ ὁποία τοὺς ζητοῦσε νὰ τῆς διαβάζουν βίους ἁγίων.
Διαβάζοντας ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ Φιλούμενος, τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ὡς ἄλλος μιμητὴς ἐκείνου, ἔκαυσε τὶς ἐπιθυμίες τοῦ κόσμου τούτου.
Τὰ δίδυμα τέκνα τῆς Μαγδαληνῆς καὶ Γεωργίου Ὀρουντιώτη, Φιλούμενος καὶ Ἐλπίδιος φλεγόμενα ἀπὸ θεῖο ἔρωτα, ξεκίνησαν γιὰ τὴν παλαίφατη Ἱερὰ Μονὴ Σταυροβουνίου.
Ἐκεῖ παρέμειναν γιὰ πέντε χρόνια καὶ μετὰ ἀνεχωρήσαν ἀπὸ τὴ μαρτυρικὴ γῆ τῆς Κύπρου στὴν Ἁγία Γῆ τῶν Ἱεροσολύμων. Ὁ πατὴρ Ἐλπίδιος μετὰ ἀπὸ δώδεκα ἔτη διακονίας στὰ Ἱεροσόλυμα συνέχισε τὸν ἐκκλησιαστικό του βίο σὲ διάφορα μέρη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐκοιμήθη στὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ὁ Φιλούμενος ἔμεινε στὴν ἁγία γῆ γιὰ 46 ἔτη διακονώντας τὴν ἐκεῖ ἀδελφότητα τοῦ Πατριαρχείου, ὡς φύλακας ἁγίων τόπων, ἀλλὰ ἐξαιρέτως ἁγίων τρόπων.
Τελευταῖος σταθμὸς τῆς διακονίας του ἦταν τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, τὸ ὁποῖον ἔγινε τόπος τοῦ μαρτυρίου του.
Στὶς 29 Νοεμβρίου 1979, ἡμέρα τῆς ὀνομαστικῆς του ἑορτῆς, φανατικοὶ σιωνιστές, ποὺ διεκδικοῦσαν τὸ προσκύνημα ὡς δικό τους, τὸν κατέκοψαν τὴν ὥρα τοῦ ἑσπερινοῦ. Ἁγιοταφίτες πατέρες παρέλαβαν τὸ τίμιό του λείψανο ἔπειτα ἀπὸ πέντε ἡμέρες καὶ τὸ ἐνταφίασαν στὴν ἁγία γῆ.
Κατὰ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του, μετὰ ἀπὸ τρία ἔτη, αὐτὰ εὐωδίαζαν δείχνοντας τὴν ἁγιότητά του.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τὴν 29η Νοεμβρίου, ἐξαιρέτως δὲ στὴν κοινότητα τῆς Ὁροῦντας μὲ παννύχιο ἀγρυπνία.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τῆς ερήμου πολίτης.
Τῆς Ὀρούντης τὸν γόνον, νήσου Κύπρου τὸ βλάστημα, καὶ ἱερομάρτυρα νέον
Ἰακὼβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον, τιμήσωμεν, πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως
ἡμῶν, καὶ ἀήττητον ὁπλίτην Χριστοῦ τῆς ἀληθείας πόθῳ κράζοντες· Δόξα τῷ σὲ
δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀφθαρτίσαντι, δόξα τῷ σὲ ἡμῖν χειραγωγὸν πρὸς
πόλον δείξαντι.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ
Ὑπερμάχῳ. Τὸν ἀνατείλαντα ὡς ἄστρον νεαυγέστατον τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ
ἀρτίως μέλψωμεν
μαρτυρίου ταῖς ἀκτῖσι καὶ θαυμασίων ταῖς βολαῖς νεοφανέντα ἱερόαθλον, οὐ
ἠφθάρτισε τὸ σκήνωμα ὁ Ὕψιστος πόθῳ κράζοντες, Χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.
Μεγαλυνάριο
Χαίροις,
τῶν μαρτύρων ὁ κοινωνός, χαίροις, ἱερέων ὁ διάκοσμος
εὐσεβῶν, χαίροις, τοῦ Ὑψίστου, Φιλούμενε, ὁ φίλος καὶ πάσης Ἐκκλησίας
ἔμπνουν θησαύρισμα.
Ἔτερο Μεγαλυνάριο
Χαίροις,
τῆς Ὀρούντης σεπτὸς βλαστός, χαίροις, νήσου Κύπρου πολυτιμητος θησαυρος,
χαίροις, Ἐκκλησίας τῆς Μόρφου ὡραιότης, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων ὑποδειγμα.
Ἔτερο Μεγαλυνάριο
Ἔχων
παρρησίαν πρὸς τὸν Θεὸν πρεσβεῦε ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων τῶν εὐσεβῶν
των μεγαλυνόντων τὴν θείαν ἄθλησίν σου, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων ὠράισμα.
Ἔτερο Μεγαλυνάριο Χάριν
ἀναβλύζει ὡς ἀληθῶς σκήνωμα σὸν θεῖον, ὁ ἠφθάρτισεν Ἰησοῦς, ὀθεν προσιόντες
αὐτῷ μετ΄εὐλαβείας καρπούμεθα κατ΄ἄμφω ῥώμην, Φιλούμενε.
Ἔτερο Μεγαλυνάριο
Λύτρωσαι
τοὺς σπεύδοντας εὐλαβῶς προσκυνήσαι σκῆνος σὸν παναφθορον συμφορων καὶ
ἐχθροῦ μανίας σαῖς θείαις ἱκεσίαις πρὸς Κύριον τῆς δόξῃς, μάκαρ Φιλούμενε.
Ἔτερο Μεγαλυνάριο Χαίροις,
ὁ ἀθλήσας παρ΄Ἰακὼβ Φρέαρ ἐν ἐσχάτοις χρόνοις, ἔνδοξε ἱερεῦ, καὶ
ὀφθεις μαρτυρων ἰσότιμος τῶν πάλαι, νεόαθλε γενναῖε, πάτερ Φιλούμενε.
|