Οἱ Ὅσιοι Πατέρες μας Ἰωάννης, Ἰωσὴφ καὶ Νικήτας κατάγονταν ἀπὸ τὴν Χίο καὶ ἔζησαν κατὰ τὸν 11^ο αἰώνα μ.Χ. Ἀσκητεύοντας ἐπὶ τοῦ Προβατείου Ὄρους τῆς νήσου τῆς Χίου, εὑρῆκαν μία ἡμέρα πάνω σὲ δένδρο μυρσίνης κρεμάμενη εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τὴν ὁποία, ἀφοῦ παρέλαβαν, τοποθέτησαν ἐντὸς ναΐσκου, ποὺ ἀνήγειραν γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτό. Ἀργότερα, μὲ τὴ συνδρομὴ τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μονομάχου (1042 – 1054), καὶ στὴ συνέχεια, τῆς ἀδελφῆς του αὐτοκράτειρας Ζωῆς, ἀνηγέρθη μεγαλοπρεπὴς ἡ Νέα Μονή, ἡ ὁποία προικίσθηκε μὲ κτήματα καὶ ἀφιερώματα καὶ κατέστη αὐτοδέσποτος διὰ βασιλικῶν χρυσοβούλλων.
Μετὰ ἀπὸ μικρὴ ἐξορία, τὴν ὁποία ὑπέστησαν λόγῳ κακόβουλων διαβολῶν, ἐπανῆλθαν στὴ μονή, ὅπου καὶ κοιμήθηκαν μὲ εἰρήνη.