Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Πρόκλος καί Ἱλάριος κατάγονταν ἀπό τό χωριό Κάλλιποι τῆς Ἀγκύρας καί ἄθλησαν στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.). Ἦταν δέ ὁ Πρόκλος θεῖος τοῦ Ἱλαρίου.

Ἐμφορούμενοι ἀπό θερμό ζῆλο τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, ἐργάζονταν ἄοκνα γιά φωτισμό τῶν Ἰουδαίων καί τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἐξ αἰτίας τῆς θεοφιλοῦς δράσεώς τους, πρῶτος συνελήφθη ὁ Πρόκλος, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἔπαρχου Μάξιμου, καί ὁμολόγησε τόν Χριστό, καταδικάσθηκε σέ θάνατο, ἀφοῦ προηγουμένως μαστιγώθηκε σκληρά, καταξεσχίσθηκαν οἱ σάρκες του, κατακάηκε μέ ἀναμμένες λαμπάδες καί κρεμάσθηκε φέροντας δεμένα βάρη στά πόδια του. Μεταφερόμενος στόν τόπο τῆς ἐκτελέσεως, συναντήθηκε καθ’ ὁδόν μαζί μέ τόν ἀνεψιό του Ἱλάριο, ὁ ὁποῖος χαιρέτισε αὐτόν. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ, Ὁ Ἱλάριος συνελήφθη, καί ἀφοῦ ὁμολόγησε καί ὁ ἴδιος τόν Χριστό, ὑπεβλήθη σέ φρικτά βασανιστήρια καί ἀποκεφαλίσθηκε, μετά τήν θανάτωση τοῦ θείου του, μέ βέλη. Ἦταν τό ἔτος 103 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Σταυροῦ τήν πανοπλίαν ἱερῶς ἐνδυσάμενοι, Ἱλάριε καὶ Πρόκλε, ὑπέρ φύσιν ἠθλήσατε, καί δόξης οὐρανίου κοινωνοί, ἐδείχθητε ὡς μέτοχοι Χριστοῦ· διά τοῦτο χαρισμάτων ταῖς δωρεαῖς, πυρσεύετε τούς κράζοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι’ ὑμῶν πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.

Ὡς συγγενεῖς, καί ἐν τοῖς τρόποις σύμψυχοι, καί ἐν παντί, ὁμονοοῦντες ὤφθητε, Πρόκλε Μάρτυς ἀξιάγαστε, σύν Ἱλαρίῳ τῷ θεόφρονι· τὸ πάθος γάρ Χριστοῦ ἐξεικονίσαντες, τῆς παρ’ αὐτοῦ εὐκλείας ἠξιώθητε, αἰτούμενοι πᾶσι θείαν ἄφεσιν.

Μεγαλυνάριον.

Βλέπων σε Ἱλάριος ὁ κλεινός, κατηγλαϊσμένον, Μάρτυς Πρόκλε ἀθλητικῶς, κοινωνός σοι ὤφθη, Χριστόν ὁμολογήσας· ἔνθεν τῆς ἄνω δόξης, ἄμφω ἐτύχετε.