Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Δ'
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4
Ἀπάρνησις τῆς ἁμαρτίας
1 Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἔπαθε σωματικῶς πρὸς χάριν μας, νὰ ὁπλισθῆτε καὶ σεῖς μὲ τὸ ἴδιο φρόνημα (διότι ἐκεῖνος ποὺ ἔπαθε σωματικῶς ἔχει παύσει νὰ ἁμαρτάνῃ),
2 ὥστε τὸ ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς σας νὰ μὴ ζῆτε πλέον σύμφωνα μὲ ἀνθρώπινες ἐπιθυμίες ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
3 Ἐρκετὸς εἶναι ὁ περασμένος καιρὸς τοῦ βίου σας, κατὰ τὸν ὁποῖον ἐκάνατε τὸ θέλημα τῶν ἐθνικῶν, ζῶντες σὲ ἀσέλγειες, ἐπιθυμίες, οἰνοποσίες, μέθην, κραιπάλην καὶ ἀθέμιτες πράξεις εἰδωλολατρείας.
4 Καὶ τώρα ποὺ δὲν τρέχετε μαζί τους εἰς τὸ ἴδιο ρεῦμα τῆς ἀσωτίας, παραξενεύονται καὶ σᾶς δυσφημοῦν·
5 ἀλλὰ θὰ δώσουν λόγον εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος εἶναι ἔτοιμος νὰ κρίνῃ ζῶντας καὶ νεκρούς.
6 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν ὁποῖον ἐκηρύχθηκε τὸ εὐαγγέλιον καὶ εἰς τοὺς νεκρούς, ὥστε, ἐνῶ ἐκρίθησαν σὰν ἄνθρωποι ὡς πρὸς τὴν σάρκα, νὰ ζοῦν κατὰ Θεὸν ὡς πρὸς τὸ πνεῦμα.
7 Ὅλα πλησιάζουν πρὸς τὸ τέλος των. Νὰ εἶσθε λοιπὸν ἐγκρατεῖς καὶ νὰ ἀγρυπνῆτε εἰς προσευχάς·
8 πρὸ πάντων νὰ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ ὅλην σας τὴν καρδιά, διότι ἡ ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν.
9 Νὰ εἶσθε φιλόξενοι μεταξύ σας χωρὶς γογγυσμούς·
10 ὁ καθένας, ἀνάλογα πρὸς τὸ χάρισμα ποὺ ἔλαβε, ἂς τὸ χρησιμοποιῇ εἰς ἀμοιβαίαν ἀγάπην σὰν καλοὶ διαχειρισταὶ τῆς ποικίλης χάριτος τοῦ Θεοῦ.
11 Ὅποιος μιλεῖ, ἂς εἶναι ὅπως ἁρμόζει σὲ ὅποιον λέγει λόγια Θεοῦ· ἐὰν προσφέρῃ κανεὶς ὑπηρεσίαν, ἂς εἶναι σὰν τὸν ὑπηρετοῦντα μὲ τὴν δύναμιν ποὺ τοῦ παρέχει ὁ Θεός, διὰ νὰ δοξάζεται εἰς ὅλα ὁ Θεὸς διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τὸ προνόμιον τοῦ νὰ ὑποφέρῃ κανεὶς διὰ τὸν Χριστόν
12 Ἀγαπητοί, μὴ παραξενεύεσθε διὰ τὴν φλογερὴν δοκιμασίαν σας, ποὺ γίνεται πρὸς δοκιμήν σας, σὰν νὰ σᾶς συνέβαινε κάτι παράξενο,
13 ἀλλά, κατὰ τὸ μέτρον ποὺ γίνεσθε κοινωνικοὶ τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, νὰ χαίρετε διὰ νὰ αἰσθανθῆτε χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, καὶ ὅταν ἡ δόξα ἀποκαλυφθῇ.
14 Ἐὰν ὑβρίζεσθε ἐξ αἰτίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, εἶσθε μακάριοι, διότι τὸ ἔνδοξον καὶ δυνατὸν Πνεῦμα, τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀναπαύεται σ’ ἐσᾶς· ἀπ’ αὐτοὺς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ βλασφημεῖται, ἀλλ’ ἀπὸ σᾶς δοξάζεται.
15 Κανεὶς ἀπὸ σᾶς νὰ μὴ ὑποφέρῃ διότι ἐσκότωσε ἢ ἔκλεψε ἢ ἔκανε κακὸ ἢ δι’ ἀνάμιξιν εἰς ξένα πράγματα.
16 Ἀλλ’ ἐὰν ὑποφέρει ὡς χριστιανός, νὰ μὴν ἐντρέπεται, ἀλλ’ ἂς δοξάζῃ τὸν Θεὸν μὲ τὸ ὄνομα αὐτό.
17 Διότι τώρα εἶναι ὁ καιρὸς νὰ ἀρχίσῃ ἡ κρίσις ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐὰν ἡ κρίσις ἀρχιζῃ πρῶτα ἀπὸ μᾶς, ποιό θὰ εἶναι τὸ τέλος ἐκείνων ποὺ ἀπειθοῦν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ;
18 Καὶ ἐὰν ὁ δίκαιος μόλις σώζεται, ποῦ θὰ ἐμφανισθῇ ὁ ἀσεβὴς καὶ ὁ ἁμαρτωλός;
19 Ὥστε καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ὑποφέρουν κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἂς ἐξακολουθοῦν νὰ κάνουν τὸ καλόν, καὶ ἂς ἐμπιστευθοῦν τὰς ψυχάς των εἰς τὸν Δημιουργὸν τὸν ἀξιόπιστον.
|