Α' ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Γ'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 3

Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Τιμόθεου

1 Διὰ τοῦτο, ὅταν δὲν ἠμπορούσαμε νὰ ἀνθέξωμεν πλέον, ἀπεφασίσαμεν νὰ μείνωμεν μόνοι εἰς τὰς Ἀθήνας,

2 καὶ ἐστείλαμεν τὸν Τιμόθεον, τὸν ἀδελφόν μας καὶ ὑπηρέτην τοῦ Θεοῦ καὶ συνεργάτην μας εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν σκοπὸν νὰ σᾶς στηρίξῃ καὶ σᾶς ἐνθαρρύνῃ εἰς τὴν πίστιν σας,

3 ὥστε νὰ μὴ κλονίζεται κανεὶς κατὰ τὰς θλίψεις αὐτάς. Διότι ξέρετε σεῖς οἱ ἴδιοι, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ κλῆρός μας.

4 Καὶ ὅταν ἤμαστε μαζί σας, σᾶς προλέγαμε ὅτι θὰ ἔχωμεν θλίψεις, ὅπως καὶ ἔγινε, καθὼς ξέρετε.

5 Διὰ τοῦτο καὶ ἐγώ, ἐπειδὴ δὲν ἠμποροῦσα νὰ ἀνθέξω πλέον, ἔστειλα διὰ νὰ πληροφορηθῶ περὶ τῆς πίστεώς σας, μήπως σᾶς ἐπείραξε ὁ πειραστὴς καὶ ἀποβῇ εἰς μάτην ὁ κόπος μας.

6 Ἀλλὰ τώρα ἦλθε ὁ Τιμόθεος ἀπὸ σᾶς καὶ μᾶς ἔφερε καλὲς εἰδήσεις διὰ τὴν πίστιν σας καὶ τὴν ἀγάπην σας. Μᾶς εἶπε ὅτι διατηρεῖτε ἀγαθὴν ἀνάμνησιν γιὰ μᾶς καὶ πάντοτε ποθεῖτε ζωηρὰ νὰ μᾶς ἰδῆτε, ὅπως καὶ ἐμεῖς σᾶς ποθοῦμεν.

7 Καὶ ἔτσι, ἐδελφοί, εἰς ὅλην τὴν θλῖψίν μας καὶ τὴν στενοχώρια μας παρηγορηθήκαμε, λόγῳ τῆς πίστεώς σας,

8 διότι τώρα πραγματικὰ ζοῦμε, ἐὰν σεῖς στέκεσθε σταθεροὶ εἰς τὸν Κύριον.

9 Ποιάν, ἀλήθεια, εὐχαριστίαν μποροῦμε ν’ ἀνταποδώσωμεν εἰς τὸν Θεὸν γιὰ σᾶς, γιὰ ὅλην τὴν χαρὰν ποὺ αἰσθανόμεθα ἐξ αἰτίας σας ἐμπρὸς εἰς τὸν Θεόν μας,

10 καθὼς νύχτα καὶ ἡμέραν προσευχόμεθα μὲ θέρμην νὰ ἰδοῦμε τὸ πρόσωπόν σας καὶ νὰ συμπληρώσωμεν ὅ,τι λείπει εἰς τὴν πίστιν σας;

11 Εἴθε ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας μας καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ κατευθύνῃ τὸν δρόμον μας πρὸς ἐσᾶς.

12 Ἐσᾶς δὲ ὁ Κύριος νὰ σᾶς κάνῃ ν’ αὐξηθῆτε καὶ νὰ ξεχειλίσετε ἀπὸ ἀγάπην μεταξύ σας καὶ πρὸς ὅλους,
13 ὅπως ἡ δική μας ἀγάπη πρὸς ἐσᾶς, ὥστε νὰ ἐνισχύσῃ τὶς καρδιές σας διὰ νὰ βρεθοῦν ἄψογοι εἰς ἁγιότητα ἐμπρός εἰς τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα μας κατὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἁγίους του.