Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Η'
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 8
Προβλήματα σχετικῶς μὲ τὰ εἰδωλόθυτα
1 Ὅσον ἀφορᾷ τὰ κρέατα ἀπὸ θυσίας ποὺ ἔχουν προσφερθῆ εἰς τὰ εἴδωλα, γνωρίζομεν ὅτι ὅλοι ἔχομεν γνῶσιν. Ἡ γνῶσις μᾶς κάνει νὰ φουσκώνουμε μὲ ὑπερηφάνειαν, ἡ ἀγάπη ὅμως οἰκοδομεῖ.
2 Ἐὰν νομίζῃ κανεὶς ὅτι γνωρίζει κάτι, δὲν ἔχει ἀκόμη γνωρίσει τίποτε, καθὼς πρέπει νὰ τὸ γνωρίζῃ.
3 Ἐὰν ὅμως ἀγαπᾷ κανεὶς τὸν Θεόν, αὐτὸς ἔχει γνωρισθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν.
4 Ὅσον ἀφορᾷ λοιπὸν τὸ ζήτημα, ἐὰν πρέπει νὰ τρώγωμεν κρέατα ἀπὸ θυσίας ποὺ ἔχουν προσφερθῆ εἰς τὰ εἴδωλα, γνωρίζομεν ὅτι κανένα εἴδωλον δὲν ὑπάρχει εἰς τὸν κόσμον πραγματικά, καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος θεὸς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἕνα.
5 Διότι καὶ ἂν ἀκόμη ὑπάρχουν, εἴτε εἰς τὸν οὐρανὸν εἴτε εἰς τὴν γῆν, λεγόμενοι θεοί – ὅπως πραγματικὰ ὑπάρχουν πολλοὶ θεοὶ καὶ κύριοι πολλοί –
6 γιὰ μᾶς ὅμως ἕνας Θεὸς ὑπάρχει, ὁ Πατήρ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον προέρχονται ὅλα καὶ ἐμεῖς ἀνήκομεν εἰς αὐτόν, καὶ ἕνας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τοῦ ὁποίου ἔγιναν τὰ πάντα καὶ ἐμεῖς δι’ αὐτοῦ.
Πρόνοια διὰ τὴν ἀσθενῆ συνείδησιν ἀδελφοῦ
7 Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει εἰς ὅλους ἡ γνῶσις αὐτή. Μερικοί, ἐπειδὴ ἔχουν συνειθίσει τὰ εἴδωλα, ἀκόμη ἕως σήμερα, τὸ τρώγουν σὰν κρέας θυσίας καὶ ἡ συνείδησίς των, ἐπειδὴ εἶναι ἀσθενής, μολύνεται.
8 Ἐμᾶς δὲν μᾶς συνιστᾶ τὸ φαγητὸν εἰς τὸν Θεόν, διότι οὔτε ἐὰν φάγωμεν, ἔχομεν κανένα πλεονέκτημα, οὔτε ἐὰν δὲν φάγωμεν, χάνομεν τίποτε.
9 Προσέχετε ὅμως μήπως ἡ ἐλευθερία σας αὐτὴ γίνῃ αἰτία νὰ πέσουν οἱ ἀσθενεῖς κατὰ τὴν πίστιν.
10 Ἐὰν κάποιος ἰδῇ ἐσένα ποὺ ἔχεις γνῶσιν, νὰ κάθεσαι εἰς τὸ τραπέζι ἑνὸς ναοῦ εἰδώλων, δὲν θὰ ἐνθαρρυνθῇ ἡ συνείδησίς του, ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατος εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὸ νὰ τρώγῃ κρέατα τῶν θυσιῶν ποὺ προσφέρονται εἰς τὰ εἴδωλα;
11 Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς γνώσεώς σου θὰ χαθῇ ὁ ἀδύνατος ἀδελφὸς διὰ τὸν ὁποῖον ἐπέθανε ὁ Χριστὸς.
12 Ἁμαρτάνοντες δὲ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ πληγώντες τὴν συνείδησίν των ποὺ εἶναι ἀδύνατη, ἁμαρτάνετε εἰς τὸν Χριστόν.
13 Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον, ἐὰν φαγητὸν κάνῃ τὸν ἀδελφόν μου νὰ πέσῃ, δὲν θὰ φάγω κρέας ποτέ, διὰ νὰ μὴ γίνω αἰτία νὰ πέσῃ ὁ ἀδελφός μου.
|