ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Γ'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 3

Μικρὴ ἀξία τῶν ἐξωτερικῶν προνομίων

1 Κατὰ τὰ ἄλλα, ἀδελφοί μου, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. Τὸ νὰ σᾶς γράφω τὰ ἴδια πράγματα, εἰς ἐμὲ δὲν εἶναι βαρετόν, σ’ ἐσᾶς δὲ παρέχει ἀσφάλειαν.

2 Προσέχετε ἀπὸ τὰ σκυλιά, προσέχετε ἀπὸ τοὺς κακοὺς ἐργάτας, προσέχετε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ κόβουν τὴν σάρκα, διότι ἐμεῖς εἴμεθα οἱ ἀληθινοὶ περιτμημένοι,

3 οἱ ὁποῖοι λατρεύομεν μὲ Πνεῦμα Θεοῦ καὶ καυχώμεθα διὰ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν καὶ δὲν στηρίζομεν τὴν ἐμπιστοσύνην μας εἰς τὴν σάρκα.

4 Ἂν καὶ ἐγὼ θὰ μποροῦσα νὰ ἔχω ἐμπιστοσύνην καὶ εἰς τὴν σάρκα. Ἐὰν νομίζῃ κανεὶς ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχῃ ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν σάρκα, περισσότερον μπορῶ ἐγῶ.

5 Τὴν ὀγδόην ἡμέραν περιτμήθηκα, κατάγομαι ἀπὸ τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος, ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Βενιαμίν, εἶμαι Ἑβραῖος ἀπὸ Ἑβραίους, ὡς πρὸς τὸν νόμον Φαρισαῖος,

6 ὡς πρὸς τὸν ζῆλον διώκτης τῆς ἐκκλησίας, ὡς πρὸς τὴν δικαιοσύνην τοῦ νόμου ἐζοῦσα ἄμεμπτος.

Ὁ πόθος τοῦ Παύλου νὰ εἶναι ἕνα μὲ τὸν Χριστόν

7 Αὐτὰ ὅμως ποὺ μοῦ ἦσαν κέρδη, τὰ ἔχω θεωρήσει ὡς ζημίαν ἕνεκα τοῦ Χριστοῦ.

8 Καὶ μάλιστα θεωρῶ ὅτι εἶναι ὅλα ζημία ἕνεκα τῆς ὑπεροχῆς τῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου, χάριν τοῦ ὁποίου τὰ ἔχασα ὅλα καὶ τὰ θεωρῶ σκουπίδια, διὰ νὰ κερδίσω τὸν Χριστὸν καὶ νὰ βρεθῶ ἑνωμένος μαζί του,

9 ἔχων δικαίωσιν προερχομένην ὄχι ἀπὸ τὴν τήρησιν τοῦ νόμου, ἀλλὰ ἐκείνην ποὺ δίδεται διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστόν, τὴν δικαίωσιν ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸν βάσει τῆς πίστεως·

10 διὰ νὰ γνωρίσω αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεώς του καὶ νὰ ἔχω συμμετοχὴν εἰς τὰ παθήματά του, συμμορφούμενος πρὸς τὸν θάνατόν του,

11 μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ φθάσω εἰς τὴν ἐξανάστασιν ἐκ τῶν νεκρῶν.

12 Ὄχι ὅτι πέτυχα ἤδη τὸν σκοπόν μου ἢ ὅτι ἔχω ἤδη γίνει τέλειος, ἀλλὰ τρέχω μήπως κάνω δικό μου ἐκεῖνο, διὰ τὸ ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ ἔκανε δικόν του.

13 Ἀδελφοί, ἐγὼ δὲν ἔχω ἀκόμη διὰ τὸν ἑαυτόν μου τὴν ἰδέαν ὅτι τὸ ἔχω κάνει δικό μου, ἀλλ’ ἕνα πρᾶγμα κάνω: λησμονῶ τὰ παλαιὰ καὶ προχωρώντας πρὸς ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἐμπρός,

14 τρέχω πρὸς τὸ τέρμα, πρὸς τὸ βραβεῖον τῆς ἐπουρανίου κλήσεως τοῦ Θεοῦ διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ.

15 Ὅσοι λοιπὸν εἴμεθα τέλειοι, ἂς σκεπτώμεθα κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον καὶ ἐὰν ἐσεῖς σκέπτεσθε κατά τι διαφορετικά, ὁ Θεὸς θὰ σᾶς φανερώσῃ καὶ αὐτό.

16 Μόνον, ἐκεῖ ὅπου ἐφθάσαμεν, ἂς ἀκολουθοῦμε τὸν ἴδιο κανόνα καὶ ἂς ἔχωμεν τὰ ἴδια φρονήματα.

Τὸ παράδειγμα τοῦ Παύλου πρὸς μίμησιν

17 Μιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοί, καὶ ἀκολουθεῖτε τὸ παράδειγμα ἐκείνων ποὺ φέρονται κατὰ τὸ δικό μας πρότυπον, ὅπως τὸ ἔχετε.

Οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ

18 Διότι πολλοί, διὰ τοὺς ὁποίους συχνὰ σᾶς ἐμίλησα, τώρα δὲ καὶ μὲ δάκρυα τοὺς ἀναφέρω, φέρονται σὰν ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ,

19 τῶν ὁποίων τὸ τέλος θὰ εἶναι ἀπώλεια, ὁ θεός τους εἶναι ἡ κοιλιά,  καυχῶνται διὰ τὴν καταισχύνην τους, ἡ σκέψις τους εἶναι εἰς τὰ γήϊνα πράγματα.

20 Ἡ πατρίδα ὅμως ἡ δική μας εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς, ἀπ’ ὅπου καὶ περιμένομεν Σωτῆρα τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν,
21 ὁ ὁποῖος θὰ μεταμορφώσῃ τὸ ταπεινόν μας σῶμα, ὥστε νὰ λάβῃ τὴν ἴδια μορφὴ πρὸς τὸ ἔνδοξον σῶμά του, μὲ τὴν δύναμιν μὲ τὴν ὁποίαν δύναται καὶ νὰ ὑποτάξῃ τὰ πάντα εἰς τὸν ἑαυτόν του.