Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α'
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1
Χαιρετισμὸς καὶ εὐχαριστία
1 Ὁ Παῦλος καλεσμένος μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ὁ Σωσθένης ὁ ἀδελφός,
2 πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι εἰς τὴν Κόρινθον, πρὸς ἐκείνους ποὺ εἶναι ἁγιασμένοι διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔχουν καλεσθῆ νὰ εἶναι ἅγιοι, μαζὶ μὲ ὅλους ποὺ ἐπικαλοῦνται, σὲ κάθε τόπον, τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, Κυρίου δικοῦ των καὶ δικοῦ μας·
3 χάρις νὰ εἶναι σ’ ἐσᾶς καὶ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Θεὸν Πατέρα μας καὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
4 Εὐχαριστῶ τὸν Θεόν μου πάντοτε γιὰ σᾶς, γιὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐδόθηκε σ’ ἐσᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
5 διότι σὲ ὅλα ἐγίνατε πλούσιοι δι’ αὐτοῦ,
6 σὲ κάθε λόγον καὶ σὲ κάθε γνῶσιν κατὰ τὸ μέτρον ποὺ ἐστερεώθηκε ἡ μαρτυρία διὰ τὸν Χριστὸν μεταξύ σας,
7 ὥστε δὲν ὑστερεῖτε σὲ κανένα χάρισμα, ἐνῷ ἀναμένετε τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ,
8 ὁ ὁποῖος καὶ θὰ σᾶς στερεώσῃ, μέχρι τέλους, ὥστε νὰ εἶσθε χωρὶς κατηγορίαν τὴν Ἡμέραν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
9 Ἀξιόπιστος εἶναι ὁ Θεός, διὰ τοῦ ὁποίου εἶσθε καλεσμένοι νὰ ἔχετε κοινωνίαν μὲ τὸν Υἱόν του Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριόν μας.
Χωριστικὸν πνεῦμα εἰς τὴν ἐκκλησίαν
10 Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ λέγετε ὅλοι τὸ ἴδιο καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν διαιρέσεις μεταξύ σας, ἀλλὰ νὰ εἶσθε ἑνωμένοι μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα καὶ τὴν ἴδια γνώμη.
11 Διότι ἐπληροφορήθηκα γιὰ σᾶς, ἀδελφοί μου, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Χλόης, ὅτι ὑπάρχουν ἔριδες μεταξύ σας.
12 Ἐννοῶ τοῦτο: καθένας ἀπὸ σᾶς λέγει, «Ἐγὼ εἶμαι τοῦ Παύλου», «Ἐγὼ τοῦ Ἀπολλώ», «Ἐγὼ τοῦ Κηφᾶ», «Ἐγὼ τοῦ Χριστοῦ».
13 Μήπως ἔχει μοιρασθῆ ὁ Χριστός; Μήπως ὁ Παῦλος ἐσταυρώθηκε γιὰ σᾶς; Ἢ μήπως ἐβαπτισθήκατε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Παύλου;
14 Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸν ποὺ δὲν ἐβάπτισα κανένα ἀπὸ σᾶς παρὰ τὸν Κρίσπον καὶ τὸν Γάϊον,
15 διὰ νὰ μὴ μπορῇ νὰ πῇ κανεὶς ὅτι ἐβαπτισθήκατε εἰς τὸ δικό μου ὄνομα.
16 Ἐβάπτισα ἐπίσης καὶ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Στεφανᾶ. Ἐκτὸς ἀπ’ αὐτοὺς δὲν γνωρίζω ἐὰν ἐβάπτισα κανένα ἄλλον.
17 Ὁ Χρίστὸς δὲν μὲ ἔστειλε νὰ βαπτίζω, ἀλλὰ νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιον, ὄχι μὲ σοφίαν ρητορικήν, διὰ νὰ μὴ χάσῃ τὴν δύναμίν του ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ δύναμις τοῦ σταυροῦ
18 Τὸ κήρυγμα περὶ τοῦ σταυροῦ σ’ ἐκείνους ποὺ χάνονται εἶναι μωρία, ἀλλὰ σ’ ἐμᾶς ποὺ σωζόμεθα εἶναι δύναμις Θεοῦ.
19 Διότι εἶναι γραμμένον: Θὰ ἐξαφανίσω τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν θὰ ἐκμηδενίσω.
20 Ποῦ εἶναι ὁ σοφός; Ποῦ ὁ γραμματεύς; Ποῦ ὁ συζητητὴς τοῦ κόσμου τούτου; Δὲν ἐμώρανε ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;
21 Διότι ἀφοῦ, κατὰ τὴν σοφίαν τοῦ Θεοῦ, ὁ κόσμος δὲν ἐγνώρισε μὲ τὴν σοφίαν του τὸν Θεόν, εὐδοκήμησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος νὰ σώσῃ ἐκείνους ποὺ πιστεύουν.
22 Οἱ Ἰουδαῖοι θέλουν θαύματα, οἱ δὲ Ἕλληνες ζητοῦν σοφίαν,
23 ἐμεῖς ὅμως κηρύττομεν Χριστὸν σταυρωμένον, ὁ ὁποῖος εἰς μὲν τοὺς Ἰουδαίους εἶναι σκάνδαλον, εἰς δὲ τοὺς Ἕλληνας μωρία,
24 ἀλλὰ σ’ ἐκείνους ποὺ εἶναι καλεσμένοι, Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνας, ὁ Χριστὸς εἶναι Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία.
25 Διότι ἐκεῖνο ποὺ θεωρεῖται θεία μωρία εἶναι σοφώτερον ἀπὸ τὴν σοφίαν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐκεῖνο ποὺ θεωρεῖται ἀδυναμία τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατώτερον ἀπὸ τὴν δύναμιν τῶν ἀνθρώπων.
26 Παρατηρήσατε, ἀδελφοί, ποιοί εἶσθε σεῖς ποὺ ὁ Θεὸς ἐκάλεσε. Δὲν ὑπάρχουν μεταξύ σας πολλοὶ σοφοὶ κατ’ ἄνθρωπον, οὔτε πολλοὶ δυνατοί, οὔτε πολλοὶ εὐγενεῖς τὴν καταγωγήν,
27 ἀλλὰ ἐκείνους ποὺ ὁ κόσμος θεωρεῖ μωροὺς ἐδιάλεξε ὁ Θεὸς διὰ νὰ καταισχύνῃ τοὺς σοφούς,, καὶ τοὺς ἀδύνατους κατὰ κόσμον ἐδιάλεξε ὁ Θεός, διὰ νὰ καταισχύνῃ τοὺς δυνατούς,
28 καὶ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ταπεινὴν καταγωγὴν κατὰ κόσμον καὶ τοὺς περιφρονεμένους ἐδιάλεξε ὁ Θεὸς, ἀκόμη καὶ πράγματα ποὺ δὲν ὑπάρχουν διὰ νὰ καταργήσῃ ἐκεῖνα ποὺ ὑπάρχουν·
29 ὥστε νὰ μὴ καυχηθῇ κανεὶς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
30 Χάρις σ’ αὐτὸν εἶσθε σεῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἔκανε σοφίαν μας, δικαίωσίν μας καὶ ἁγιασμὸν καὶ ἀπολύτρωσιν.
31 Ὥστε, καθὼς εἶναι γραμμένον: Ἐκεῖνος ποὺ καυχᾶται, ἂς καυχᾶται διὰ τὸν Κύριον.
|