ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΕ'
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 15
1 Ἐμεῖς οἱ δυνατοὶ πρέπει νὰ βαστάζωμεν τὰς ἀδυναμίας τῶν ἀδυνάτων καὶ νὰ μὴ περιοριζώμεθα εἰς ὅσα εἶναι ἀρεστὰ εἰς τὸν ἑαυτόν μας.
2 Ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς ἂς φροντίζῃ νὰ εἶναι ἀρεστὸς εἰς τὸν πλησίον διὰ τὸ καλόν του καὶ τὴν οἰκοδομήν του,
3 διότι καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἐζήτησε ἐκεῖνα ποὺ ἦσαν ἀρεστὰ εἰς τὸν ἑαυτόν του, ἀλλά, καθὼς εἶναι γραμμένον, Αἱ ὕβρεις τῶν ὑβριστῶν σου ἔπεσαν ἐπάνω μου.
4 Διότι ὅσα προεγράφησαν, ἐγράφησαν γιὰ τὴν διδασκαλίαν μας ὥστε διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρηγορίας ποὺ δίνουν αἱ γραφαὶ νὰ διατηροῦμεν τὴν ἐλπίδα.
5 Καὶ εἴθε ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρηγορίας νὰ σᾶς ἀξιώσῃ νὰ ἔχετε τὸ ἴδιο φρόνημα μεταξύ σας κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
6 ὥστε ὅλοι μαζὶ μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ μὲ ἕνα στόμα νὰ δοξάζετε τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
7 Διὰ τοῦτο ὁ ἕνας νὰ δέχεται τὸν ἄλλον, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς σᾶς ἐδέχθηκε διὰ νὰ δοξασθῇ ὁ Θεός.
8 Διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, λέγω, διὰ νὰ φανῇ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀληθής, ἔγινε ὑπηρέτης τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὥστε νᾶ πραγματοποιηθοῦν αἱ ὑποσχέσεις ποὺ ἔγιναν εἰς τοὺς πατέρας,
9 τὰ δὲ ἔθνη νὰ δοξάσουν τὸν Θεὸν διὰ τὴν εὐσπλαγχνίαν του πρὸς αὐτά, καθὼς εἶναι γραμμένον, Διὰ τοῦτο θὰ σὲ δοξάζω, Κύριε, μεταξὺ ἐθνῶν καὶ θὰ ψάλλω εἰς τὸ ὄνομά σου.
10 Καὶ πάλιν λέγει: Εὐφράνθητε ἔθνη μαζὶ μὲ τὸν λαόν του.
11 Καὶ πάλιν: Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὑμνήσατε αὐτὸν ὅλοι οἱ λαοί.
12 Καὶ πάλιν ὁ Ἡσαΐας λέγει: Θὰ ἔλθῃ ἡ ρίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἐμφανισθῇ διὰ νὰ γίνῃ ἄρχων ἐθνῶν, εἰς αὐτὸν τὰ ἔθνη θὰ ἐλπίζουν.
13 Εἴθε ὁ Θεὸς τῆς ἐλπίδος νὰ σᾶς γεμίσῃ μὲ κάθε χαρὰν καὶ εἰρήνην, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν πίστιν, ὥστε νὰ ἔχετε ἄφθονη τὴν ἐλπίδα διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Παῦλος δικαιολογεῖται δι’ ὅσα ἔγραψε
14 Ἐγὼ ὁ ἴδιος, ἀδελφοί μου, εἶμαι πεπεισμένος γιὰ σᾶς ὅτι ἤδη εἶσθε γεμᾶτοι καλωσύνην, πλήρεις ἀπὸ κάθε γνῶσιν, ὥστε νὰ μπορῆτε νὰ νουθετῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
15 Ἀλλὰ σᾶς ἔγραψα, ἀδελφοί, μὲ τόλμην σὲ μερικὰ σημεῖα διὰ νὰ σᾶς τὰ ὑπενθυμίσω, καὶ τοῦτο ἕνεκα τῆς χάριτος ποὺ μοῦ ἐδόθηκε ἀπὸ τὸν Θεόν,
16 νὰ εἶμαι ὑπηρέτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἔθνη, προσφέρων ὡς θυσίαν τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ εἶναι ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτη, ἁγιασμένη διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
17 Ἔχω λόγον λοιπὸν νὰ καυχῶμαι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τὸ ἔργον ποὺ κάνω διὰ τὸν Θεόν,
18 διότι δὲν θὰ τολμήσω νὰ μιλήσω παρὰ μόνον δι’ ὅ,τι ἔκανε ὁ Χριστὸς δι’ ἐμοῦ διὰ νὰ φέρῃ εἰς ὑπακοὴν τὰ ἔθνη, μὲ τὸν λόγον καὶ τὰ ἔργα,
19 μὲ τὴν δύναμιν σημείων καὶ τεράτων, μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὰ πέριξ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ νὰ ἔχω συμπληρώσει τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ,
20 φιλοτιμούμενος νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιον ἐκεῖ ὅπου δὲν εἶχε κηρυχθῆ ὁ Χριστός, διὰ νὰ μὴ οἰκοδομῶ ἐπάνω σὲ ξένο θεμέλιον,
21 ἀλλὰ καθὼς εἶναι γραμμένον, Θὰ ἰδοῦν ἐκεῖνοι εἰς τοὺς ὁποίους δὲν τὸν εἶχαν ἀναγγείλει, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶχαν ἀκούσει γι’ αὐτόν, θὰ ἐννοήσουν.
Προσωπικὰ σχέδια τοῦ Παύλου
22 Διὰ τοῦτο καὶ ἐμποδίσθηκα πολλὲς φορὲς νὰ ἔλθω σ’ ἐσᾶς.
23 Τώρα ὅμως, ἐπειδὴ δὲν ἔχω πλέον ἔργον σ’ αὐτὰ ἐδῶ τὰ μέρη, καὶ ἀπὸ πολλὰ χρόνια ἐπιθυμῶ ζωηρὰ νὰ ἔλθω σ’ ἐσᾶς,
24 θὰ τὸ κάνω, ὅταν θὰ μεταβῶ εἰς Ἰσπανίαν. Ἐλπίζω περνώντας νὰ σᾶς ἴδω καὶ νὰ μὲ προπέμψετε πρὸς τὰ ἐκεῖ, ἀφοῦ πρῶτα σᾶς ἀπολαύσω γιὰ λίγον καιρόν.
25 Τώρα ὅμως πηγαίνω εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐκτελῶν ὑπηρεσίαν πρὸς τοὺς ἐκεῖ ἁγίους.
26 Διότι ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Ἀχαΐα ἀπεφάσισαν νὰ κάνουν κάποιαν συνεισφορὰν διὰ τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῆς Ἱερουσαλήμ.
27 Ἀπεφάσισαν αὐτὸ καὶ μάλιστα εἶναι χρεῶσται σ’ αὐτούς· διότι ἐὰν τὰ ἔθνη ἔχουν συμμερισθῆ τὰ πνευματικά τους ἀγαθά, ὀφείλουν νὰ τοὺς συνδράμουν καὶ εἰς τὰ ὑλικὰ ἀγαθά.
28 Ἀφοῦ λοιπὸν ἐκτελέσω τὸ ἔργον αὐτὸ καὶ τοὺς παραδώσω ἐν ἀσφαλείᾳ τὴν συνεισφορὰν αὐτήν, θὰ ἀναχωρήσω διὰ τὴν Ἰσπανίαν, περνώντας ἀπὸ σᾶς.
29 Ξέρω δὲ ὅτι ὅταν ἔλθω σ’ ἐσᾶς, θὰ ἔλθω μὲ τὸν πλοῦτον τῆς εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
30 Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, διὰ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Πνεύματος νὰ ἀγωνισθῆτε μαζί μου σὲ προσευχὰς εἰς τὸν Θεὸν δι’ ἐμέ,
31 διὰ νὰ σωθῶ ἀπὸ τοὺς ἀπειθεῖς τῆς Ἰουδαίας και διὰ νὰ γίνῃ ἠ ἀποστολή μου εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτη εἰς τοὺς ἐκεῖ ἁγίους,
32 ὥστε νὰ ἔλθω σ’ ἐσᾶς μὲ χαράν, ἐὰν τοῦτο εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ ἀπολαύσω τὴν συντροφιά σας.
33 Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης νὰ εἶναι μαζὶ μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.
|