Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα ἦσαν Ἰουδαῖοι οἱ ὁποῖοι ἐκδιώχθηκαν ἐπί αὐτοκράτορος Κλαυδίου (41 – 54 μ.Χ.) καί κατέφυγαν στήν Κόρινθο. Κατάγονταν ἀπό τόν Πόντο, ὁ δέ Ἀκύλας ἐξασκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ σκηνοποιοῦ. Ἦσαν δέ ἄνθρωποι ἐνάρετοι καί εὐσεβεῖς. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπισκέφθηκε τήν Κόρινθο, γιά νά διδάξει τήν Ὀρθόδοξη πίστη, τό ζεῦγος τοῦ προσέφερε θερμή φιλοξενία, καθώς εἶχε ἐντυπωσιασθεῖ μέ τό κήρυγμά του, Τόσο τούς ἄγγιξε ὁ φλογερός καί σωτήριος λόγος τοῦ Ἀποστόλου, , ὥστε ἀφοῦ κατηχήθηκαν καί βαπτίσθηκαν ἀπό αὐτόν, ἀποφάσισαν νά τόν ἀκολουθήσουν στίς περιοδεῖες του ὡς βοηθοί του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τούς ἀγάπησε τόσο πολύ γιά τήν ἀρετή τους καί γιά τήν θερμουργό πίστη τους στόν Χριστό, ὥστε τούς μνημονεύει καί στίς Ἐπιστολές του.

Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦλθε στή Νικόπολη τῆς Ἠπείρου, ἀπέστειλε ἀπό ἐκεῖ στό νησί τῆς Λευκάδος τόν συνεργάτη του Ἀπόστολο Ἀκύλα. Ὁ νέος κήρυκας τῆς πίστεως ἀποβιβάσθηκε στό τότε ρωμαϊκό λιμάνι, πού ἐξυπηρετοῦσε τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Ἀμβρακικό, στήν σημερινή παραλία τοῦ Ἅη-Γιάννη. Σέ ἕνα σπήλαιο τῆς παραλίας, λόγῳ τοῦ χειμῶνος, ὁ Ἅγιος Ἀκύλας συγκέντρωσε τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, πού ποθοῦσαν νά διδαχθοῦν τή νέα διδασκαλία. Σύντομα ὁ Ἅγιος Ἀκύλας ἀναχώρησε ἀπό τήν Λευκάδα γιά τήν Ἔφεσο καί τόν διαδέχθηκε ὁ Ἀπόστολος Ἡρωδίων.

Ἔτσι λοιπόν, οἱ Ἅγιοι Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα, ἐργάσθηκαν γιά τήν διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου καί μέ τήν μεγάλη τους πίστη στόν Χριστό ἐπιτέλεσαν πολλά θαύματα. Κατά τήν παράδοση ἔλαβαν καί αὐτοί μαρτυρικό τέλος, καταδικασθέντες στόν δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο. Ἄλλοι Συναξαριστές θεωροῦν, ὅτι τελείωσαν τόν βίο τους μέ εἰρήνη.

Η κυρίως μνήμη τους τιμᾶται τήν 13^η Φεβρουαρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστόν ἀγαπήσαντες καί φωτισθέντες τόν νοῦν, τῇ πίστει ἐνούμενοι καί συζυγίᾳ σεμνῇ, Ἀκύλας καί Πρισκίλλα ἦσαν μέν προεστῶτες ἐκκλησίας κατ’ οἶκον, Παύλου δέ τοῦ φωστῆρος συνεργοί καί προστᾶται. Διό αὐτούς τιμήσωμεν καί μιμησώμεθα.

Ἔτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Χορός Ἀγγελικός.

Τοῦ Παύλου μαθητής, καί συνέκδημος ὤφθης, δεχθεῖς ἐν τῇ ψυχῇ, τόν τῆς χάριτος λόγον, Ἀκύλα Ἀπόστολε, τοῦ Σωτῆρος διάκονε· ὅθεν ηὔγασας, τούς ἐν νυκτί τῆς ἀπάτης, καί ἠγώνισαι, ὑπέρ τῆς δόξης Κυρίου· διό εὐφημοῦμέν σε.

Κοντάκιον  Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἀποστόλων σύνθρονος καί συνοδίτης, γεγονώς Ἀπόστολε, τήν οἰκουμένην διδαχαῖς, καί θαυμασίοις κατηύγασας, στέφανον δόξης, Ἀκύλα δεξάμενος.

Μεγαλυνάριον.

Χάριτι τοῦ Παύλου καταυγασθείς, τῆς θεογνωσίας, ἀνεδείχθης λαμπρά ἀκτίς· ὅθεν καί ἀθλήσας, Ἀπόστολε Ἀκύλα, τῆς ἄνω θεαυγείας, ὤφθης ὁμόσκηνος.