Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα καταγόταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, ἦταν θυγατέρα τοῦ ἱερέως τῶν εἰδώλων Αἰδεσίου καί ἄθλησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Κλαυδίου Β’ (268 – 270 μ.Χ.). Μετά τόν θάνατο τῆς μητέρας της, σέ ἡλικία δώδεκα ἐτῶν, παραδόθηκε ἀπό τόν πατέρα της σέ γυναίκα, ἡ ὁποία κατοικοῦσε στήν ἀγροτική περιοχή τῆς Πισιδίας. Μετά ἀπό λίγο, ἡ γυναίκα αὐτή προσῆλθε στόν Χριστιανισμό καί ἀπό τή νεοφώτιστη πίστεψε στόν Χριστό καί ἡ Μαρίνα, ἡ ὁποία καί ἔλαβε τό θεῖο Βάπτισμα. Δέν πέρασαν παρά μόνο τρία ἔτη ἀπό τό βάπτισμά της, κατά τά ὁποῖα διδάχθηκε διά τοῦ κηρύγματος στήν Ἐκκλησία καί μέσα ἀπό τίς κατ’ οἶκον κατηχήσεις, κατά τό ἀποστολικό σύστημα, κατέστη τέλεια γνώστης τῶν χριστιανικῶν δογμάτων καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Τότε νόμισε ὅτι ἦταν καιρός νά ἀποκαλύψει στόν πατέρα της τήν ἔνταξή της στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί νά προσπαθήσει νά ἑλκύσει καί αὐτόν. Κατάπληκτος ὁ πατέρας της ἀπό τήν ἀποκάλυψη αὐτή, ἀφοῦ μάταια μέ ὑποσχέσεις καί ἀπειλές προσπάθησε νά τήν μεταπείσει,. ἀναχώρησε μέ κατάρες ἐναντίον της, ἀφοῦ δήλωσε ὅτι ἡ διαγωγή της τήν ἀποξένωσε ἐντελῶς ἀπό αὐτόν. Ὅταν πληροφορήθηκε τά συμβάντα αὐτά ὁ ἡγεμών Ὀλύμβριος, διέταξε τήν σύλληψη καί φυλάκιση τῆς Μαρίνας. Μετά παρέλευση ὀλίγων ἡμερῶν ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος, ὁ ὁποῖος θαμπώθηκε ἀπό τήν ὀμορφιά της, σκέφτηκε νά τήν παντρευτεῖ καί μέ ὑποσχέσεις καί κολακεῖες προσπάθησε νά τήν μεταπείσει, πλήν ὅμως χωρίς ἀποτέλεσμα. Ἡ Μαρίνα παρέμεινε ἀκλόνητη στήν χριστιανική ὁμολογία της, ἀπορρίπτοντας μέ περιφρόνηση τίς ὑποσχέσεις καί τίς κολακεῖες τοῦ ἡγεμόνα. Αὐτό ἐρέθισε τόν Ὀλύμβριο καί διέταξε τόν βασανισμό της. Ἔτσι, ἀφοῦ μαστιγώθηκε σκληρά καί καταξεσχίσθηκαν οἱ σάρκες της, ἡμιθανής κλείσθηκε καί πάλι στήν φυλακή. Τήν ἑπομένη ὁδηγήθηκε ἐκ νέου ἐνώπιον τοῦ Ὀλυμβρίου, ἐμμένοντας ὅμως σταθερά στήν ὁμολογία της κατακάηκε μέ ἀναμμένες λαμπάδες. Θαυμάζοντας τό θάρρος καί τήν ἐμμονή της στήν πίστη, πολλοί ἀπό τούς παριστάμενους εἰδωλολάτρες ὁμολόγησαν τόν Χριστό ὡς Ἀληθινό Θεό καί ἀφοῦ συνελήφθησαν, ἀποκεφαλίσθηκαν. Ἔξαλλος ἀπό θυμό ὁ ἡγεμόνας, γιά νά προλάβει ἀκόμη μεγαλύτερη διαρροή τῶν εἰδωλολατρῶν, διέταξε τὀν ἄμεσο ἀποκεφαλισμό τῆς Μαρίνας, τόν ὁποῖο αὐτή ὑπέμεινε καρτερικά καί ἀγόγγυστα.

Ἔτσι ἡ Μεγαλομάρτυς εἰσῆλθε στήν χαρά τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ καί ἔλαβε τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.

Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τήν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καί ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τόν γάρ ἀόρατον ἐχθρόν, κατεπάτησας στερρῶς, ὀφθέντα σοι Ἀθληφόρε. Καί νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ, τῶν ἰαμάτων τά χαρίσματα.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις στέμμασιν, ἐστεφανώθης Μαρίνα· αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δέ φοινιχθεῖσα, θαύμασι, κατελαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καί τῆς νίκης τά βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς, χειρί τοῦ Κτίστου σου.

Μεγαλυνάριον

Τήν λαμπάδα πάντες τήν φαεινήν, καί τῆς παρθενίας, τόν ἀσύληπτον θησαυρόν, τήν νύμφην Κυρίου, καί ἄσπιλον ἀμνάδα, Μαρίναν τήν ἁγίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.