Ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος ὁ Ἡσυχαστὴς καὶ ὁ Ὅσιος Λαυρέντιος ὁ Ἔγκλειστος ἔζησαν θεοφιλῶς, μὲ ἄσκηση καὶ προσευχή, στὴ Λαύρα τοῦ Κιέβου. Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ἀσκήτεψε κατὰ τὸν 14^ο αἰώνα μ.Χ. στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου τῆς Μεγάλης Λαύρας τοῦ Κιέβου καὶ ὁ Ἅγιος Λαυρέντιος μεταξὺ 13^ου καὶ 14^ου αἰώνα μ.Χ. στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὅπου ἔζησε ἔγκλειστος.
Κάποτε ἔφεραν στὸν Ὅσιο Λαυρέντιο ἕναν δαιμονισμένο ἀπὸ τὸ Κίεβο. Ὁ μακάριος Λαυρέντιος ἀπὸ ταπείνωση, ἰσχυρίστηκε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ θεραπεύσει τὸν ἄνθρωπο. Γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ σὲ ὅλους ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀναπαυόταν στὴ μονὴ τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, εἶπε νὰ ὁδηγήσουν ἐκεῖ τὸν δαιμονισμένο, ποὺ φώναζε ἔντρομος στὸ ἄκουσμα καὶ μόνο τῆς μονῆς καὶ τῶν Ὁσίων Πατέρων αὐτῆς. Ἔτσι κι ἔγινε. Ὁ ταλαιπωρημένος ἄνθρωπος ἔγινε καλὰ καὶ ἀπηλλάγη ὁριστικὰ ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ τυραννία.