Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες κατάγονταν ἀπὸ τὴν Κόρινθο καὶ συνελήφθησαν κατὰ τὴν περίοδο τῆς βασιλείας τοῦ Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), γιατί ὁμολόγησαν μὲ παρρησία τὴν πίστη τους στὸν Χριστό. Ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἀνθύπατου Τερτίου, ὁ ὁποῖος ἦταν διοικητὴς τῆς Ἑλλάδος. Ὁ ἡγεμόνας ὑπέβαλλε σὲ φρικώδη βασανιστήρια τοὺς ἀθλητὲς αὐτοὺς τῆς πίστεως καὶ ὅλοι τους ἔλαβαν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ Ἅγιος Οὐϊκτωρίνος, ὁ Ἅγιος Οὐΐκτωρ καὶ ὁ Ἅγιος Νικηφόρος ρίφθηκαν κάτω ἀπὸ μεγάλη κυλινδρικὴ πέτρα ποὺ τοὺς συνέτριψε. Οἱ δήμιοι ἀπέκοψαν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια τοῦ Ἁγίου Κλαυδίου, τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Σαραπίνου καὶ ἔριξαν τὸν Ἅγιο Διόδωρο σὲ πυρακτωμένο καμίνι. Τὸν Ἅγιο Παπία τὸν ἔπνιξαν στὴ θάλασσα.
Στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου ἡ μνήμη τους ἀναφέρεται καὶ στὶς 5 Ἀπριλίου.