Ἡ Ἁγία Κόρη, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τῶν Χριστιανῶν τῆς περιοχῆς Βροντοῦ Πιερίας, καταγόταν ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῶν Ἰωαννίνων. Τὸ ὄνομά της εἶναι ἄγνωστο, γι’ αὐτὸ οἱ πιστοὶ τὴν ὀνόμασαν Ἁγία Κόρη.
Ἡ Ἁγία ἔζησε τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας καὶ μάλιστα τὴν ἐποχὴ τοῦ τυράννου τῆς Ἠπείρου Ἀλῆ Πασᾶ (1788 – 1822). Ἡ σωματική της ὡραιότητα συμβάδιζε μὲ τὴν ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς της, ἀφοῦ ἦταν κοσμημένη μὲ τὶς ἀρετὲς τῆς σεμνότητας, τῆς εὐσέβειας καὶ τῆς ἐγκράτειας. Κατὰ τὴν παράδοση, κάποιος ἄνθρωπος τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ ἔμεινε ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ὡραιότητά της καὶ τὴν πρόδωσε σὲ αὐτόν. Ὁ Πασᾶς διέταξε ἀμέσως νὰ τὴν συλλάβουν καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσουν σὲ ἐκεῖνον. Ὅμως, κάποιος ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες, ποὺ ἦταν Ἕλληνας, εἰδοποίησε τὴν Ἁγία, ἡ ὁποία πῆρε μαζί της τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Θεοτόκου καὶ ἔφυγε. Ἡ Ἁγία βρῆκε καταφύγιο στὸν Ὄλυμπο, στὴν περιοχὴ τῆς παλαιᾶς Βροντοῦ, ποὺ βρισκόταν στοὺς πρόποδες τοῦ Ὀλύμπου καὶ κοντὰ στὸ ἐξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὅταν πληροφορήθηκε ὁ Ἀλῆ Πασᾶς ὅτι ἡ Ἁγία Κόρη ἦταν κρυμμένη στὴ Βροντοῦ, ἔστειλε Τούρκους νὰ τὴν συλλάβουν. Τότε αὐτὴ κυνηγημένη ἔφυγε στὸ τελευταῖο καταφύγιο, σὲ βαθιὰ χαράδρα, ὅπου καὶ πέθανε ἀπὸ τὶς κακουχίες καὶ τὶς στερήσεις. Οἱ Χριστιανοὶ τὴν ἐνταφίασαν μὲ εὐλάβεια καὶ σεβασμὸ στὸν τόπο, ὅπου σήμερα εἶναι τὸ παρεκκλήσι καὶ τὸ ἁγίασμά της. Ἀπὸ τότε ἄρχισαν νὰ ἐπισκέπτονται τὸ προσκυνητάριό της καὶ νὰ ἀνάβουν κεριά. Μὲ τὸν καιρὸ αὐτὸ ἔγινε προσκύνημα  καὶ ἡ Ἁγία Κόρη καθιερώθηκε ὡς Ἁγία καὶ στὴν συνείδηση τῶν Χριστιανῶν. Τὸ νερό, ποὺ ἀναβλύζει κάτω ἀπὸ τὸ ἁγίασμά της, ἔγινε ἁγίασμα θεραπευτικὸ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς καὶ στὴν Ἁγία ἀποδίδεται πλῆθος θαυμάτων.