Ἡ Ἁγία Κωνσταντία, «εὐλαβής γυνή» ὅπως τήν ὀνομάζει ὁ συναξαριστής, ἦταν μαθήτρια τοῦ Ἁγίου καί Μεγάλου Ἰλαρίωνος, ὁ ὁποῖος ἀσκήτευε στήν Ἐπισκοπή τῆς Πάφου. Μετά τόν θάνατό του ἁγίου Ἰλαρίωνα, ἡ ἁγία Κωνσταντία παρέμεινε στόν τάφο του καί μέ ἀγῶνες ἀσκητικούς προσπαθοῦσε νά μιμηθεῖ τόν ἅγιο, προσευχόμενη ἀδιάλειπτα καί ἀγωνιζομένη γιά τήν ψυχική της τελείωση.  Μέ τήν πίστη της καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Ἰλαρίωνος ἀξιώθηκε νά κάνει καί θαύματα. Ὅταν κάποτε τό λείψανο τοῦ ἁγίου εἶχε κλαπεῖ καί μεταφερθεῖ στήν Παλαιστίνη, ἡ ἁγία μόλις τό εἶχε μάθει «ἐξέπνευσε» δείχνοντας ἔτσι μέ τόν θάνατό της τόν πόθο καί τήν εὐλάβεια πού ἔτρεφε πρός τόν ἅγιον Ἰλαρίωνα.

Ἡ ἁγία ἔχει πλήρη ἀκολουθία στά Κύπρια Μηναῖα. Στό ἀπολυτίκιό της ὀνομάζεται «Προστάτιδα τῆς Πάφου». Ἡ Μνήμη τῆς ἑορτάζεται στίς 25 Αὐγούστου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. ἀ' Τόν συνάναρχον Λόγον.