Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κωνσταντῖνος καί ἡ συνοδεία αὐτοῦ κατάγονταν ἀπό διάφορους τόπους καί ἄθλησαν στήν Κύπρο περί τόν 12^ο αἰῶνα μ.Χ. Αὐτοί, τριακόσιοι στόν ἀριθμό, ἐπιστρέφοντας ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, ὅπου εἶχαν μεταβεῖ, γιά νά προσκυνήσουν τούς Ἁγίους Τόπους, ἀφοῦ γιά κάποιο χρονικό διάστημα παρέμειναν στήν ἐρημο τοῦ Ἰορδάνου, ἐπιβιβάσθηκαν σέ πλοῖο καί ἔφθασαν στήν Κύπρο, ὅπου καί ἐγκαταστάθηκαν σέ κάποια μονή.

Ξεκινώντας ἀπό αὐτή, ὁ Κωνσταντῖνος μαζί μέ τρεῖς ἄλλους συμμοναστές του ἀνέπτυξε σοβαρή ἱεραποστολική δράση, κηρύττοντας τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν πληροφορήθηκε αὐτό ὁ διοικητής τοῦ νησιοῦ Σαβῖνος, διέταξε τήν σύλληψή τους καί τήν ἐνώπιόν του προσαγωγή τους. Αὐτοί κατά τήν ἀνάκριση ὁμολόγησαν τό Χριστό καί ἀρνήθηκαν νά θυσιάσουν στα εἴδωλα. Βασανίσθηκαν σκληρά, κρεμάσθηκαν, καταγδάρθηκαν οἱ σάρκες τους μέ σιδερένια νύχια καί ἀποκεφαλίσθηκαν.

Τά ἱερά λείψανά τους περισυνελέγησαν ἀπό Χριστιανούς καί ἐνταφιάσθηκαν στό χωριό Ὁρμήδιο, παρέχοντας ἄφθονα ἱάματα σέ ὅσους προσέρχονταν μέ πίστη.