Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Κόϊντος καταγόταν ἀπό τήν Φρυγία καί ἄθλησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Αὐρηλιανοῦ (270 – 275 μ.Χ.). Ἀνατράφηκε μέ εὐσέβεια, διακρινόταν γιά τό θερμό του ζῆλο ὑπέρ τῆς διαδόσεως τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί τά φιλάνθρωπα αἰσθήματά του.

Μετέβη στήν κώμη Αἰολίδα καί, ἐλεώντας τούς φτωχούς, θεράπευε διά τῆς Θείας Χάριτος ὅσους ἐνοχλοῦνταν ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα.

Συνελήφθη ἀπό τόν ἡγεμόνα Ροῦφο καί πιεζόταν νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Ὁ Κόϊντος ἀρνήθηκε, ὅταν ὅμως θεράπευσε τόν ἡγεμόνα ἀπό τήν ἀσθένεια πού εἶχε, ὄχι μόνο δέν τιμωρήθηκε, ἀλλά ἀφέθηκε ἐλεύθερος.

Ἀφοῦ μετέβη στή συνέχεια στήν Πέργαμο, μέ τό θερμό κήρυγμα καί τά θαύματα πού ἐπιτελοῦσε ἕλκυσε πολλούς εἰδωλολάτρες πρός τό Χριστό. Ἡ Θεοφιλής ὅμως αὐτή δράση του ἐξέγειρε τούς φανατικούς εἰδωλολάτρες, κατόπιν δε αὐτῶν τῶν διαβημάτων, ὁ ἄρχοντας Κλέαρχος διέταξε τή σύλληψη καί φυλάκιση τοῦ Κόϊντου. Γιά νά ἱκανοποιήσει ὅμως ἀκόμη περισσότερο τίς ἀπαιτήσεις τοῦ ὄχλου, τοποθέτησε τόν Κόϊντο στόν τροχό καί τοῦ συνέτριψε τά μέλη.