Εἶναι ἄγνωστο ἀπό ποῦ καταγόταν  ὁ Ἅγιος Ἰουβενάλιος. Ἤκμασε στούς χρόνους  τῶν αὐτοκρατόρων Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ, Μαρκιανοῦ καί Πουλχερίας καί Λέοντος Α’ τοῦ Μεγάλου (408 – 476 μ.Χ.), κατέχει δε σπουδαιότατη θέση στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία.

Ἔλαβε μέρος στήν Γ’ Οἰκουνμενική Σύνοδο στήν Ἔφεσο, τό 431 μ.Χ., ὅπου μαζί μέ τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Κύριλλο († 18 Ἰανουαρίου) διακρίθηκε στά δόγματα τῆς πίστεως καί ἔπειτα στήν Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδο στή Χαλκηδόνα, τό 451 μ.Χ., κατά τήν ὁποία ἐκτιμήθηκε  ἰδιαίτερα ἀπό τόν αὐτοκράτορα Μαρκιανό γιά τή σοφία του καί τήν ἀρετή του.

Ὁ Ἅγιος μέ παράκληση τοῦ αὐτοκράτορα Μαρκιανοῦ, ἀπέστειλε στήν Κωνσταντινούπολη τά ἐντάφια σπάργανα τῆς Θεοτόκου, τά ὁποῖα τοποθετήθηκαν στό ναό τῆς Θεοτόκου στις Βλαχερνές.