Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη δέν ἀναφέρεται στούς Συναξαριστές καί τά Μηναῖα, γεννήθηκε στήν Ἀλεξανδρεια καί ἵδρυσε ἐκεῖ σχολή πρός διδασκαλίαν τῆς ἀριστοτελείου φιλοσοφίας.

Ὅταν ὁ Ἔπαρχος Αἰμιλιανός ἀνακήρυξε τόν ἑαυτό του βασιλέα καί πολιορκήθηκε στό ὀχυρό τοῦ Πιρουχίου ὑπό τοῦ στρατηγοῦ Θεοδότου, πιστοῦ στόν αὐτοκράτορα Γαλλιηνό, ὁ Ἀνατόλιος κατόρθωσε νά σώσει τούς πολιορκημένους διά διαπραγματεύσεων, τῶν ὁποίων εἶχε τήν πρωτοβουλία (263 μ.Χ.).

Στή συνέχεια, ἀφοῦ μετέβη στήν Παλαιστίνη, ἔγινε βοηθός Ἐπίσκοπος στήν Καισάρεια, προοριζόμενος ὡς διάδοχος τοῦ Ἐπισκόπου Θεοτέκνου.

Μεταβάς στήν Ἀντιόχεια, γιά νά λάβει μέρος σέ Σύνοδο κατά τοῦ Παύλου τοῦ Σαμοσατέως, πέρασε ἀπό τή Λαοδικεία τῆς Συρίας, ὅπου οἱ πιστοί ἀνάγκασαν αὐτόν νά διαδεχθεῖ τόν ἀποθανόντα Ἐπίσκοπό τους, συμπατριώτη καί φίλο του Εὐσέβιο (268 μ.Χ.).

Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη, περί τό 282 μ.Χ.