Οἱ Ὅσιοι τοῦ Θεοῦ Ἠλίας καί Θωμᾶς κατάγονταν ἀπό τήν πόλη τοῦ Ρηγίου τῆς Καλαβρίας. Ἀκολούθησαν τό μοναχικό βίο καί ἀσκήτευσαν μαζί στό σικελικό βορρά, μᾶλλον στή δασώδη καί λοφώδη περιοχή τοῦ Τερρέτι. στή Μονή τπης Θεοτόκου τοῦ Τερρέτι (Ρήγιο), πού χρονολογεῖται ἀπό τή Βυαντινή ἐποχή πρίν τήν κατάκτηση τοῦ νησιοῦ ἀπό τούς Ἄραβες. Ὁ Ὅσιος Θωμᾶς ἐξελέγη ἡγούμενος τῆς μονῆς καί διακρίθηκε γιά τίς ἀρετές καί τόν ἀσκητικό βίο του. Κοιμήθηκε εἰρηνικά, στίς 5 Ἰουλίου τοῦ 1000, ἐνταφιάσθηκε μέσα στό Καθολικό τῆς μονῆς καί ἀμέσως τιμήθηκε ἀπό τούς πιστούς ὡς Ἅγιος. Χαρακτηρίσθηκε για τούς ἀσκητικούς ἀγῶνες του καί τήν προσήλωσή του στούς κανόνες τῆς μοναχικῆς πολιτείας ὡς Τρισμακάριστος. Τά ἱερά λείψανα τῶν Ὁσίων βρέθηκαν σέ μία σπηλιά, πού τήν εἶχαν μεταποιήσει σέ ναό στά βόρεια τῆς Μεσσήνας, καί μεταφέρθηκαν στό Καθολικό μιᾶς κοντινῆς μονῆς, πού ἀργότερα ἀφιερώθηκε στόν Ὅσιο Νίκανδρο.