Ἦταν ἄγνωστη ἡ καταγωγή τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων Πατέρων Διονυσίου καί Μητροφάνους. Ἤκμασαν περί τό β’ ἥμισυ τοῦ 16^ου αἰῶνος. Ἀνατράφηκαν μέ φόβο καί νουθεσία Κυρίου, ‘ςπιδόθηκαν στήν σπουδή τῶν ἱερῶν γραμμάτων, ὁ δέ Διονύσιος ἔγινε κάτοχος καί τῆς ὑπόλοιπης ἐγκυκλίου παιδείας καί τῆς ἔξω σοφίας, γι’ αὐτό καί ἀποκλήθηκε ρήτορας. Μέ αὐτό τόν τρόπο πολιτεύθηκε ὁ Διονύσιος καί ἐκινεῖτο ἀπό θεῖο ζῆλο, ἀφιερώθηκε στόν Θεό, προσῆλθε στήν Μονή τοῦ Στουδίου καί ἐκάρη μοναχός. Λίγο ἀργότερα, ἐπιθυμώντας περισσότερο ἡσυχαστικό βίο, καί συνοδευόμενος ἀπό τόν μαθητή του Μητροφάνη, ἀναχώρησε γιά τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐγκαταστάθηκε σέ κελλί κοντά στίς Καρυές, ἐπιδόθηκε στήν μελέτη καί ἐφαρμογή τῆς ἀσκητικῆς φιλοσοφίας, καί ἔγινε ἀπό ὅλους ἀγαπητός. Φέροντας τό ἄξίωμα τοῦ ἱερέως καί τοῦ πνευματικοῦ πατέρα, δεχόταν καθημερινά πρός ἐξομολόγησιν ἤ παροχή συμβουλῶν πολλούς ἀδελφούς. Βλέποντας ὅμως ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπο ἦταν ἀδύνατον νά ἀπολαύσει τήν ποθητή ἡσυχία, καί ἀποφεύγοντας συγχρόνως τίς εὐθῦνες τῆς κακοδιοίκησης, ἐγκατέλειψε τό κελλί του καί κατέφυγε ἀρχικά στήν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης, στήν συνέχεια δέ στήν Μικρή Ἁγία Ἄννα, ὅπου μαζί μέ τόν μαθητή του Μητροφάνη, ἐπιδόθηκε στήν προσφιλῆ του ἡσυχαστική ζωή.

Μετά ἀπό κάποιο χρόνο ζητήθηκε ἀπό τίς κοντινές περιοχές τοῦ Ἁγίου Ὄρους πνευματικός πατέρας γιά ἐξομολόγηση καί στερέωση τῶν Χριστιανῶν. Ὡς τέτοιος ἐξελέγη ὁ Μητροφάνης ἀπό τούς πατέρες, καί ἀφοῦ ἐξῆλθε ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος περιδιάβαινε τά χωριά καί τίς κῶμες, ἐκτελώντας μέ θεῖο ζῆλο τήν ἀποστολή πού τοῦ ἀνατέθηκε.

Ἔτσι, ἀφοῦ ἔζησαν μέ ὁσιότητα, κοιμήθηκαν μέ εἰρήνη, πρῶτα ὁ Διονύσιος, γύρω στό 1602, καί λίγο ἀργότερα ὁ Μητροφάνης.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείοις ἄνθραξι, τῆς ἐγκρατείας, πάθη φλέξαντες, τά φρυγανώδη, ἀσκητικῶς ἐν τῷ Ἄθῳ ἠστράψατε· τῷ γάρ ἀδύτῳ φωτί λαμπρυνόμενοι, τῶν θεοφόρων ἐφάμιλλοι ὤφθητε, Διονύσιε σοφέ, καί θεῖε Μητρόφανες, αἰτούμενοι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Ὡς τῆς Τριάδος μυστηπόλοι ἱερώτατοι καί τῶν Ὁσίων κοινωνοί καὶ ἰσοστάσιοι

Διονύσιε σοφέ σύν τῷ Μητροφάνει, μή ἐλλείπητε ἐχθροῦ τά πανουργεύματα

Ἅ τεκταίνει καθ’ ἡμῶν συντρίβειν πάντοτε, ἵνα κράζωμεν, θεοφόρητοι χαίρετε.

Μεγαλυνάριον