Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Βιάνωρ καί Σιλουανός ἄθλησαν στήν Εὐφρατησία τῆς Συρίας καί οἱ δύο, κατά τόν 4^ο αἰῶνα μ.Χ., ἐνῶ ὁ Ὅσιος Βιάνωρ καταγόταν ἀπό τήν Πισιδία. Παρακινούμενος ἀπό θεῖο ζῆλο ὁ Βιάνωρ ἐκήρυττε χωρίς φόβο τόν θεῖο λόγο, προσελκύοντας τούς εἰδωλολάτρες πρός τόν Χριστιανισμό. Γιά νά ἀποφύγει τήν ὀργή καί τήν δίωξη τῶν ἀντιφρονούντων μετέβη στήν Εύφρατησία τῆς Συρίας, ὅπου ἐξακολούθησε τό ἀποστολικό του ἔργο. Γιά τήν θεοφιλῆ του αὐτή δράση συνελήφθη, ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος τῆς Ἰσαυρίας Σεβηριανοῦ καί ἀφοῦ ὁμολόγησε τήν χριστιανική πίστη του κρεμάσθηκε, καταξεσχίσθηκαν οἱ σάρκες του, κατακάηκε μέ πυρωμένες σφαῖρες κάτω ἀπό τίς μασχάλες του καί σέ οἰκτρή κατάσταση τόν ἔκλεισαν στήν φυλακή. Ὅταν εἶδε ὁ παριστάμενος στρατιώτης Σιλουανός τόν Βιάνορα νά ὑπομένει μέ τόσο ἡρωϊσμό τά φρικτά βασανιστήρια στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλαν, ὁμολόγησε τόν Χριστό, ἐξ αἰτίας δέ αὐτοῦ συνελήφθη καί ἀφοῦ τοῦ ἀπέκοψαν τήν γλώσσα, τελειώθηκε δι’ ἀποκεφαλισμοῦ.