Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κινδέος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη Ταλμενία τῆς Σίδης στήν Παμφυλία, τῆς ὁποίας ἦταν πρεσβύτερος, καί ἄθλησε τό 290 μ.Χ. στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Καταγγέλθηκε στόν ἡγεμόνα Στρατόνικο, γιά τήν δράση του ὑπέρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, συνελήφθη, καί ἐπειδή ἀρνήθηκε νά θυσιάσει στά εἴδωλα καταδικάσθηκε σέ θάνατο ἐπάνω στήν πυρά.

Καί ἔτσι, ἀφοῦ ἔθεσαν στά πόδια του σιδερένια ὑποδήματα, τόν ὑποχρέωσαν νά ἀκολουθεῖ τούς φύλακες στόν τόπο τῆς ἐκτελέσεώς του. Καθ’ ὁδόν ἕνας ἀπό τούς ὑπηρέτες, πού ἔφερναν τά ξύλα μέ τά ὁποῖα θα ἄναβε ἡ φωτιά, ἀρρώστησε ξαφνικά.Ἀμέσως τότε προσφέρθηκε ὁ Κινδέος γιά νά μεταφέρει αὐτά, δείχνοντας μέ αὐτό τόν τρόπο τήν θαυμαστή γενναιότητα τῶν ἀθλητῶν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι μέ μεγάλη εὐχαρίστηση δέχονταν τόν μαρτυρικό θάνατο χάριν αὐτῆς. Ὅταν ἄναψε τήν φωτιά καί μέχρις ὅτου οἱ φλόγες καλύψουν τόν Κινδέο, αὐτός δίδασκε τούς εἰδωλολάτρες καί προέτρεπε αὐτούς νά προσέλθουν στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ παρέμεινε αὐλαβής καί βγῆκε ἀπό τήν φωτιά, παρέδωσε τό πνεῦμα του προσευχόμενος. Πρίν τό θαῦμα αὐτό ὁ ἱερέας τῶν εἰδώλων μέ τήν σύζυγό του πίστεψε στόν Χριστό, ἀπέστειλε δέ τήν δούλη του νά περισυλλέξει τό τίμιο λείψανο τοῦ Κινδέου, τό ὁποῖο αὐτός ἐνταφίασε μέ εὐλάβεια. Ἀργότερα, κάποιος διάκονος, ὀνόματι Ὀρέστης, ἀνεκόμισε τά ἱερά λείψανα τοῦ Μάρτυρος στήν  πατρίδα του Ταλμενία, ὅπου κατατέθηκαν σέ λάρνακα καί ἐναποτέθηκαν μέσα στόν ἐκεῖ χριστιανικό ναό.