Ὁ Ὅσιος Κύριλλος γεννήθηκε στήν Μάρπησσα τῆς Πάρου, τό 1748, καί εἶχε τό ἐπώνυμο Παπαδόπουλος. Νέος μετέβη στό Ἅγιον Ὄρος καί ἔγινε μαθητής τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς. Διδάσκαλό του εἶχε τόν συντοπίτη του Ὅσιο Ἀθανάσιο τόν Πάριο, ἀπό τόν ὁποῖο ἀντέγραψε καί ἐφάρμοσε ἰσόβια τόν πύρινο ζῆλο καί τήν ἀκαταπόνητη δράση γιά τήν δόξα τοῦ Κυρίου.

Ὁ Ὅσιος παρέμεινε ὡς μοναχός στό Ἅγιον Ὄρος ἀρκετό χρόνο διδασκόμενος τά ἱερά γράμματα, ἀλλά καί τήν θύραθεν σοφία καί συνδέθηκε μέ τό ἀναγεννητικό κίνημα τῶν Κολλυβάδων καί τούς κύριους ἐκπροσώπους του. Μεταξύ αὐτῶν ἦσαν καί οἱ αὐτάδελφοι Ἱερόθεος καί Φιλόθεος Γεωργίου, πού κατόπιν μετέβησαν στήν Πάρο καί ἔγιναν νέοι κτήτορες καί ἀνακαινιστές τῆς μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας. Κατά τήν παραμονή του στό Ἅγιον Ὄρος ἡ συναναστροφή του μέ τούς Ὁσίους γέροντες καί ὁ πόθος του γιά αὔξηση τῆς ἀρετῆς τόν ἀνέδειξαν διαπρεπῆ πατέρα. Μετά τήν ἀναχώρησή του ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος διορίζεται, γιά τίς ἀρετές καί τίς γνώσεις του, ἱεροκήρυκας Αἰγαίου. Κατέστη διαπρύσιος κήρυκας τοῦ θείουν Λόγου καί ὅπου πήγαινε ἔστηνε, καθώς ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἕνα μεγαλόσταυρο καί μ’ αὐτόν γιά σύμβολο καί λάβαρο ἐκφωνοῦσε πύρινους λόγους. Κατά τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί τῶν πνευματικῶν συζητήσεων ἦταν φιλόστοργος, παραμυθητικός καί ἐνισχυτικός. Το 1811, ἔρχεται ὡς ἱεροκήρυκας καί ἐξομολόγος στήν Ἀττική, καί φθάνει κηρύττοντας μέχρι τήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καί τό Ἀϊβαλί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ παρρησία του μπροστά στούς ἰσχυρούς, ἀκόμη καί τούς ἐκκλησιαστικούς ἀνδρες, ἦταν τόση,  πού δέν δίσταζε νά τούς ἐλέγχει, ὡς ἄλλος Πρόδρομος καί Ἠλίας, γιά τυχόν ἀταξίες καί ἀδικίες, παρ’ ὅλο πού αὐτή ἡ συμπεριφορά τοῦ κόστισε πολύ. Ἀπειλήθηκε, ὑπέστη κακώσεις καί πολλές ἀπόπειρες δολοφονίας ἀπό τούς ἀλλόπιστους.

Ἡ παραμονή καί παρουσία του στήν Πάρο δημιούργησε ἐπιρροή στούς εὐσεβεῖς κατοίκους της, θερμό φιλομόναχο πνεῦμα καί ἀναγέννηση στό μοναχισμό τοῦ νησιοῦ. Κατά τήν διαμονή του στή Μονή τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Μάρπησσας,  τόν ἐπισκέφθηκαν ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος μετά τοῦ Γέροντός του Δανιήλ, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος.

Ὁ Ὅσιος Κύριλλος ὑπῆρξε ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Λαγκάδας καί ὁ μεσολαβητής γιά τήν ἀναβίωση τῆς Μονῆς Λογγοβάρδας καί τῆς Μονῆς Φανερωμένης Νάξου. Στό ἐπίγειο βίο του πλουτίσθηκε ἀπό τό χάρισμα τῆς προοράσεως καί τῆς θαυματουργίας. Σταύρωσε φίδι καί νεκρώθηκε, ἔθεσε τό ράσο του στή θάλασσα καί ταξίδεψε, χτύπησε τόν βράχο στήν ἄνυδρη μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί ἐξῆλθε ἁγίασμα πού τρέχει μέχρι σήμερα. Παρέδωσε τήν ἁγία του ψυχή, στίς 11 Ἰουλίου 1833, στή μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί ἐκεῖ ἐνταφιάσθηκε. Ἡ τιμία κάρα του φυλάσσεται στή Μονή τοῦ ἁγίου Γεωργίου.