Ὁ Ἅγιος Πατερνιανός γεννήθηκε στήν πόλη Φᾶνο, τό 275 μ.Χ.

Ἐνῶ μαινόταν ὁ διωγμός τοῦ Διοκλητιανοῦ (303 – 305 μ.Χ.), μία ὀπτασία ἀγγέλου τόν προειδοποίησε νά ἐγκαταλείψει τήν πόλη καί νά μεταβεῖ σέ ἔρημη περιοχή, πέρα ἀπό τόν ποταμό Μετάουρο. Ὅταν σταμάτησαν οἱ διωγμοί καί ἀναγνωρίσθηκε ὁ Χριστιανισμός ἀπό τόν αὐτοκράτορα Μέγα Κωνσταντῖνο, οἱ κάτοικοι τῆς γενέτειράς του ἐξέλεξαν Ἐπίσκοπό τους τόν ἐρημίτη Πατερνιανό, πού εἶχε ἤδη τήν φήμη τοῦ Ἁγίου.

Μάταια ἀρνήθηκε τήν πρότασή τους, διότι τόν πῆραν σχεδόν μέ τήν βία στήν πόλη. Ἀρχιεράτευσε γιά 42 ἔτη καί μετέστρεψε πολλούς εἰδωλολάτρες στόν Χριστιανισμό. Ἔλαβε τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Ὅταν τοῦ ἀποκαλύφθηκε ἡ ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του, διῆλθε ὅλη τήν περιφέρειά του καί γνώρισε προσωπικά ἕναν ἕναν τούς Χριστιανούς.

Κοιμήθηκε εἰρηνικά, στίς 13 Νοεμβρίου τοῦ ἕτους 360 μ.Χ. Στόν τάφο του τελοῦνταν πολλά θαύματα καί ἡ τιμή πρός τό πρόσωπό του ὡς Ἁγίου διαδόθηκε καί ἐκτός τῆς Ἰταλίας.

Τριάντα δύο περιοχές τόν ἔχουν πολιοῦχο τους  καί πολλά χωριά ἔχουν τό ὄνομά του. Στήν Ἐπισκοπή του κτίσθηκε ναός μέ τό ὄνομά του, πού ἔχει τά λείψανά του, καί ἐκεῖ τιμᾶται στίς 10 Ἰουλίου.

Το εἰκονογραφικό του σύμβολο εἶναι ἡ ποιμαντορική ράβδος.