Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος (Ὀπριζάν) γεννήθηκε, τό 1921, στό Ὀνέστι –Μπακάου τῆς Ρουμανίας. Ἦταν προικισμένος μέ φιλοσοφικό καί ποιητικό ταλέντο καί σπούδασε στήν γερμανική πόλη Φράϊμπουργκ κοντά στόν μεγάλο φιλόσοφο Μάρτιν Χάϊντεγκερ. Συνελήφθη ἀπό τό ὁλοκληρωτικό ἀθεϊστικό καθεστώς, ἐπειδή ἀγαποῦσε τόν Χριστό, στό Κλούζ τῆς Ρουμανίας, τό 1948.

Στό Πιτέστι, στήν Γκέρλα, στήν Τζιλάβα, ὁ Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος ὑπέφερε φρικτά βασανιστήρια μέ μεθόδους ἀκραίας σκληρότητας πού στολίζουν τήν ἱστορία τῶν Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας.

«Βρισκόταν σέ μία τόσο σοβαρή φυσική κατάσταση, γιατί εἶχε βασανισθεῖ τρία χρόνια στό Πιτέστι. Τόν εἶχαν χτυπήσει στό στῆθος, στήν πλάτη τόσο πολύ, ὥστε τοῦ εἶχαν καταστρέψει τους πνεύμονες. Ἀλλά αὐτός προσευχόταν ὅλη τήν ἡμέρα. Ποτέ δέν εἶπε κάτι κακό ἐναντίων ἐκείνων πού τόν εἶχαν βασανίσει· μᾶς μιλοῦσε μόνο γιά τόν Χριστό».

Ὁ Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος τελειώθηκε μαρτυρικά, τό ἔτος 1958, στίς φυλακές τῆς Ζιλάβα. Τό ὄνομά του εἶναι σύμβολο τῆς χριστιανικῆς πίστεως, δυνάμεως καί συγχωρητικότητας.