Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ἔζησε καί ἀρχιεράτευσε κατά τόν 9^ο αἰῶνα. Γεννήθηκε, τό 832 μ.Χ., στή Νεάπολη τῆς Ἰταλίας καί καταγόταν ἀπό ἐπιφανῆ οἰκογένεια. Πατέρας του ἦταν ὁ Σέργιος Α’, δούκας τῆς Νεαπόλεως, καί ἀδελφοί του ὁ Γρηγόριος Γ’, ὁ Καισάριος καί ὁ Στέφανος. Ὁ πατέρας του Σέργιος ἀνέθεσε τήν μάθηση τοῦ υἱοῦ του Ἀθανασίου στόν Ἅγιο Ἐπίσκοπο τῆς Νεαπόλεως Ἰωάννη Δ’ τόν Γραμματικό, ἕναν πολύ ἐνάρετο καί μορφωμένο ἄνδρα. Ὁ Ἅγιος ἔδειξε ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τά γράμματα καί ἦταν κάτοχος τῆς ἑλληνικῆς καί λατινικῆς γλώσσας. Παράλληλα μελέτησε πολύ τίς θεῖες Γραφές καί κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν πέθανε ὁ Ἰωάννης Δ’ ὁ Γραμματικός, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Νεαπόλεως. Πούλησε τήν πατρική του περιουσία καί διέθεσε τά χρήματα γιά τήν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν καί τήν ἀπελευθέρωση πολλῶν Χριστιανῶν πού ἦσαν σκλάβοι τῶν Σαρακηνῶν. Ἔδιδε πνευματικές συμβουλές στούς ἱερεῖς του καί καλλιεργοῦσε ἔντονα τό λατρευτικό στοιχεῖο στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.  Στήν μέριμνά του γιά τήν μόρφωση τῶν κληρικῶν ἵδρυσε ἐκκλησιαστική σχολή μέ περίφημη βιβλιοθήκη, ἵδρυμα στούς φτωχούς καί ἀνακαίνισε πολλούς ναούς πού εἶχαν καταστραφεῖ ἀπό τούς Σαρακηνούς. Ὅταν ἀνέλαβε τήν ἐξουσία τοῦ δουκάτου ὁ ἀνηψιός του Ἅγιος Σέργιος, προκάλεσε πολλά προβλήματα καί δεινά στόν θεῖο του γιά λόγους δύναμης καί ἐξουσίας.  Θέλοντας νά ἀποδυναμώσει τήν πνευματική δύναμη καί ἐπιρροή τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στό ποίμνιο, δέν δίστασε νά τόν ἐξορίσει. Οἱ δυσκολίες μεγάλωσαν ἰδιαίτερα κατά τήν ἐποχή τοῦ Καρόλου τοῦ Φαλακροῦ, στόν ὁποῖο ὁ Πάπας Ἰωάννης Η’ ἔδωσε τόν αὐτοκρατορικό τίτλο καί τά αὐτοκρατορικά παράσημα. Ὁ Κάρολος ὁ Φαλακρός συνέχισε τίς προσπάθειες τοῦ πατέρα του καί τοῦ παπποῦ του γιά τήν ἀνανέωση τοῦ τίτλου «τοῦ αὐτοκράτορος τῶν Φράγκων καί τῶν Ρωμαίων».

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, μετά τήν ἐξορία, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.