Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Ὑάκινθος καταγόταν ἀπό τήν Ἀμάστριδα τοῦ Εὔξεινου Πόντου καί ἀπό γονεῖς ἐνάρετους καί εὐσεβεῖς, τόν Θεόκλητο καί τήν Θεονίλλη. Εἶναι ἄγνωστο πότε ἄθλησε. Ἀπό παιδική ἡλικία διακρινόταν γιά τήν μεγάλη του εὐσέβεια, ἀνδρώθηκε δέ, καί ὄχι μόνο ἐκήρυττε τόν θεῖο λόγο καί ἀγωνιζόταν ποικιλότροπα γιά τήν διάδωση τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἀλλά καταξιώθηκε νά ἐπιτελεῖ καί θαύματα. Μία ἡμέρα κινούμενος ἀπό θεῖο ζῆλο ἀπέκοψε λωτό (τό δένδρο), τόν ὁποῖο λάτρευαν οἱ εἰδωλολάτρες Σκῦθες στήν Ἀμάστριδα, θεωρώντας τον ἱερό.

Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ συνελήφθη, ὁδηγήθηκε δέ ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος Κανστριστίου, ὅπου ὁμολόγησε τήν πράξη του καί διακήρυξε τήν χριστιανική του πίστη. Ἀμέσως ὁ ἄρχοντας διέταξε νά τόν ρίξουν στήν φυλακή, ἀφοῦ τόν μαστιγώσουν ἀνηλεῶς καί τοῦ ἐκριζώσουν τά δόντια.

Τήν ἑπόμενη ἡμέρα, ἀφοῦ τόν ἔβγαλαν ἀπό τήν φυλακή, τόν ἔδεσαν μέ σχοινιά, τόν πλήγωσαν μέ αἰχμηρά καλάμια καί τόν περιέφεραν σέρνοντάς τον σέ τραχύ ἔδαφος, ἔξω ἀπό τήν πόλη. Μετά τό μαρτύριο αὐτό ἐπανοδηγήθηκε στήν φυλακή, ὅπου παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Κύριο, ὡς συνέπεια τῶν πολλαπλῶν τραυμάτων.