Ὁ Ὅσιος Καλλίνικος, ὁ ὁποῖος διαδέχτηκε στὸν θρόνο τὸν Παῦλο τὸν Γ’, προηγουμένως ἦταν ἱερέας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ προηγουμένως τοῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν.

Ὁ Καλλίνικος ὁ Α’, εἶχε μεγάλα πλεονεκτήματα. Στὰ χρόνια της πατριαρχείας του, βασιλιὰς ἦταν ὁ ἀσύνετος Ἰουστινινανὸς ὁ Β’. Αὐτὸς λοιπὸν ἤθελε νὰ κάνει μία πολυτελὴ βρύση κοντὰ στὰ ἀνάκτορά του καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Καλλίνικο νὰ δώσει τὴν εὐχή του νὰ γκρεμιστεῖ ὁ ναὸς τῆς Θεοτόκου. Ὁ Καλλίνικος ἀπάντησε ὅτι ἡ Ἐκκλησία του, δίνει εὐχὲς γιὰ ἀνέγερση ναῶν καὶ ὄχι γιὰ γκρέμισμα. Στὴν πίεση ὅμως τοῦ αὐτοκράτορα εἶπε « Ἂς εἶναι δόξα εἰς σὲ Χριστέ μου, ὅτι πάντοτε ἀνέχεσαι καὶ ὑπομένεις». Ἦταν μία εὐχὴ εἰς βάρος τοῦ αὐτοκράτορα. Πράγματι τὸ 695 ὁ Ἰουστινιανὸς ἔπεσε ἀπὸ τὸν στρατηγὸ Λεόντιο καὶ μέσα στὸν ἱππόδρομο τοῦ ἔκοψαν τὴν μύτη καὶ τὸν ἐξόρισαν στὴν Χερσώνα.

Ἀργότερα τὸ 705, ὅταν μὲ προδοσία μαζὶ μὲ τοὺς Βούλγαρους καὶ Σλάβους, μπῆκε στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ πρῶτο του θῦμα ἦταν ὁ Καλλίνικος. Τὸν καταδίκασε χωρὶς δίκη, τὸν τύφλωσε καὶ τὸν ἐξόρισε στὴν Ρώμη ὅπου καὶ ἀπεβίωσε.
Ὁ Πατριάρχης Καλλίνικος ὁ Α’, ἔμεινε στὸν Θρόνο ἀπὸ τὸ 693 ἕως τὸ 705 μ.Χ.