Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βίκτωρ ἀνήκει στήν χορεία τῶν Νεομαρτύρων τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσικῆς γῆς καί γεννήθηκε στίς 20 Μαΐου 1857 στό χωριό Ζολοτόϋεφ τῆς ἐπαρχίας Σαρατώφ. Ἦταν υἱός ἱεροψάλτου, ἀπέκτησε ἄριστη θεολογική παιδεία στήν Θεολογική Ἀκαδημία τοῦ Καζάν καί ἀκολούθησε νωρίς τόν μοναχικό βίο εἰσερχόμενος στήν μονή τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέβσκϊι.

Τό 1919, ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Γκλαζώφ καί Βοτκίνσκ μέ ἔδρα τήν Βυάτκα. Τό 1920, συνελήφθη γιά ἀντισοβιετική δράση καί κλείσθηκε στήν φυλακή καταδικαζόμενος σέ τριετῆ ἐξορία. Ἀκολούθησαν πολυχρόνιες φυλακίσεις καί ἐξορίες μέχρι τό 1934, πού μετά τόσες κακουχίες παρέδωσε στόν Κύριο τήν ἁγία ψυχή του. Ὁ τάφος του ἀνακαλύφθηκε μετά ἀπό πολλά χρόνια καί τό ἱερό λείψανό του βρέθηκε κατά τήν ἀνακομιδή ἄφθαρτο καί εὐωδιάζον.