Ὁ Ἅγιος Γερβάσιος γεννήθηκε τό 1877 στήν Γρανίτσα Γορτυνίας ἀπό τόν Χαράλαμπο καί τήν Βασιλική Παρασκευοπούλου καί βαπτίσθηκε μέ τό ὄνομα Γεώργιος. Την μητέρα του τήν ἔχασε σε ἡλικία 3 ἐτῶν, καί ὁ πατέρας του πού ἦταν γεωργός καί κτηνοτρόφος, αδυνατοῦσε νά ἐργασθεῖ γιά νά προσφέρει στήν οἰκογένειά του, παντρεύτηκε ξανά. Ὁ Γεώργιος ἔδειχνε ιδιαίτερη ἔφεση στά γράμματα καί ἦταν ο καλύτερος μαθητής στό σχολεῖο του. Ἦταν ἰδιαίτερα ἐργατικός, και σέ ἡλικία 12 ἐτῶν, λόγω οἰκονομικῶν προβλημάτων τῆς οἰκογένειάς του, αναγκάστηκε να ἐργαστεῖ ὡς βοηθός σε διάφορες ἐργασίες. Εἶχε πολύ μεγάλη ἀγάπη γιά τά γράμματα, ὅμως και μεγάλο πόθο γιά τήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Τό 1891 εἰσέρχεται ὡς ὑποτακτικός στήν Ἱερά Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κερνίτσης, ὅπου ἐπιδίδεται στήν μελέτη τῶν ἐκκλησιαστικῶν γραμμάτων. Μετά ἀπό τρία χρόνια εἰσέρχεται στήν σχολή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, γιά να συνεχίσει τίς μελέτες του. Ἐκεῖ γίνεται Μοναχός, ὡς δόκιμος τό 1894. Κατόπιν πῆγε στήν Ἱερά Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας, ὅπου τόν ὑποδέχθηκαν μέ πολύ ἀγάπη καί στήν ὁποία ἀρίστευσε πνευματικά καί πραγματοποιοῦσε ἀγόγγυστα ὅλες τίς διακονίες του.

Τό 1897 φέυγει ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ταξιαρχῶν καί φτάνει στήν Ἱερά Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Γηροκομήτισσας, λίγο ἔξω ἀπό τήν Πάτρα.

Τό 1899 καλεῖται νά κάνει τήν στρατιωτική του θητεία καί τό 1903 κείρεται μοναχός στήν Ἱερά Μονή Ἄρτης, μετονομαζόμενος σέ Γερβάσιο καί στίς 2 Σεπτεμβρίου, τοῦ ἴδιου ἔτους, χειροτονεῖται ἱεροδιάκονος. Τό 1905 ἀποφοιτᾶ ἀπό τό Σχολαρχεῖο καί μπαίνει στό ἀνώτερο Φροντιστήριο τῆς Ριζαρείου Σχολῆς ἀπό τήν ὁποία ἀποφοίτησε τό 1909.

Το 1910, σέ ἡλικία 33 ἐτῶν, χειροτονεῖται ἱερέας καί μετά 4 ἔτη, τό 1914, παίρνει τό πτυχίο τοῦ Διδάκτορος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς. Λόγω τῆς μεγάλης του μόρφωσης και τῆς προσωπικότητάς του, διορίζεται ἀπό τόν Μητροπολίτη Θεόκλιτο, Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Ἀθηνῶν.

Τό 1918 διορίζεται καθηγητής στό πρῶτο Ἑλληνικό Σχολεῖο τῆς Ἐρμουπόλεως Σύρου, ὅπου παραμένει γιά ἕνα ἔτος. Τό 1919 ἐπιστρέφει στήν Μονή Γηροκομείου καί ἐκλέγεται ἡγούμενος, ἀπό ὅπου τό 1943 άποχωρεῖ, μέ τήν ἄδεια τοῦ Μητροπολίτη Ἀντωνίου γιά νά ξεκινήσει τό ἔργο του στήν πόλη τῆς Πάτρας.

Ὁ Ἅγιος Γερβάσιος πίστευε στήν λυτρωτική σημασία τῆς Θείας Λειτουργίας, καί γιά τόν λόγο αὐτό λειτουργοῦσε 4 μέ 5 φορές τήν ἑβδομάδα, σέ πρωινές καί νυχτερινές Θείες Λειτουργίες. Ὁ Ἱερός Ναός τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, ὅπου λειτουργοῦσε ἦταν πάντα γεμάτος ἀπό κόσμο. Ἡ φωτισμένη μορφή του ἄρχισε νά διαδίδεται καί ἡ φήμη του ξεπέρασε τά ὅρια τῆς Πάτρας.

Ὁ Ἅγιος Γερβάσιος εἶχε μία πολύ ἰδιαίτερη ἐπικοινωνία μέ τούς νέους ἄνθρώπους καί ἔδινε μεγάλη ἀγάπη καί φροντίδα γιά τίς μητέρες μέ μικρά παιδιά, ἀλλά καί σέ κάθε ἕναν πού εἶχε ἀνάγκη, ὑλική ἤ πνευματική.

Τό 1923 ἵδρυσε καί ὀργάνωσε τά κατηχητικά τῆς πόλεως τῆς Πάτρας, ἐνῶ τό 1931 ἵδρυσε σχολή βιοτεχνίας καί χειροτεχνίας. Τό 1932 ἵδρυσε νηπιαγωγεῖο, τό 1934 τήν νυχτερινή σχολή ἀναλφαβήτων καί τό 1934, ἵδρυσε, κοντά στήν Ἱερά Μονή Προφήτου Ἡλία, ἐκκλησιαστική κατασκήνωση. Στήν κατασκήνωση αὐτή, ὁργάνωσε δενδροφύτευση πεύκων, μαζί μέ τά μικρά παιδιά, τά ὁποία φύτεψαν ἀπό ἕνα δένδρο τό καθένα. Πολύ ἀργότερα, σε διαδικασία κοπῆς δένδρων στήν περιοχή, σέ ἕνα ἀπό αὐτά (αὐτό πού φύτεψε ὁ ἵδιος ὁ Ἅγιος), βρέθηκε ἀχειροποίητος Σταυρός ἐγγεγραμμένος στόν κορμό τοῦ πεύκου. Ὅταν ἐρωτήθηκε ὁ Ἅγιος, ἀπάντησε μέ ταπεινότητα: «αὐτό ἔγινε χάριν τῶν ἀγαθῶν καί ἀναμάρτητων παιδιῶν». Τμήματα ἀπό τόν ἀχειροποίητο Σταυρό, ὑπάρχουν σήμερα στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, στήν Ἱερά Μονή Γηροκομείου, στήν Ἱερά Μονή Προφήτου Ἡλιοῦ καί στήν Ἁγία Παρασκευή Συχαινῶν. Τέλος, τό 1938, ἵδρυσε τό θρησκευτικό σωματεῖο «Κατηχητικός Ὅμιλος Ὀρθοδόξων Πατρῶν».

Τό 1941, ὡς Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν εἶναι δίπλα στόν Ἀρχιεπίσκοπο Χρύσανθο στήν ἀντίσταση κατά τῶν Γερμανῶν κατακτητῶν. Ὀργανώνει συσσίτια, διασώζει καί περιθάλπτει τραυματίες, ἀσθενεῖς καί ἀστέγους, ὀργανώνει τίς ἐνορίες τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ἐπιβλέπωντας καί βοηθώντας τήν λειτουργία τους.

Τό 1954 ἱδρύει νέα ἐκκλησιαστική κατασκήνωση στά Συχαινά Ἀχαΐας, ἑντός τῆς ὁποίας ἀνεγείρει τό ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, ἐνῶ παράλληλα συνεχίζει τήν μεγάλη του φιλανθρωπική προσπάθεια, μέ ἐράνους, γιά τήν ἐνίσχυση τῶν φτωχῶν Πατρινῶν.

Ὁ Ἅγιος Γερβάσιος, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη στίς 30 Ἰουνίου τοῦ 1964, σέ ἡλικία 87 ἐτῶν. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τελέστηκε στόν ἀσφυκτικά γεμάτο Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Πατρῶν καί ἐτάφη στήν ἐκκλησιαστική κατασκήνωση Συχαινῶν, πίσω ἀπό τό Ἱερό τοῦ Ναοῦ της Ἁγίας Παρασκευῆς. Τήν ἴδια ἡμέρα κάθε χρόνο, 30 Ἰουνίου, πραγματοποιούνται ἐκδηλώσεις ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, εἰς μνήμην τοῦ Ἁγίου.

Στίς 16 Νοεβρίου τοῦ 2023, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος εἰσηγήθηκε καί ἀποφασίσθηκε ἀπό τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Γερβασίου ἐκ Πατρῶν, στούς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς κατά Ἀνατολᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.