Ὁ Ἅγιος Ἀλέξιος Μεντβέτβκωφ γεννήθηκε, τό 1861, στήν ἐπαρχία Σμολένσκ τῆς Ρωσσίας. Τό 1895, μετά τό πέρας τῶν σπουδῶν του. χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί ἀνέλαβε μία μικρή ἐνορία σέ μία περιοχή τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως. Συνελήφθη ἀπό τούς Μπολσεβίκους, τό 1918, καί καταδικάσθηκε σέ θάνατο. Σώθηκε τήν τελευταία στιγμή ἀπό τό ἀπόσπασμα καί κατέφυγε ἐξόρισθος στήν Ἐσθονία.

Τό 1930, ἐγκαταστάθηκε στήν Γαλλία, ὅπου ἀνέλαβε τήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Οὐζίν στήν Ἄνω Σαβοΐα. Ὁ Ἅγιος διακρινόταν γιά τήν εὐλάβεια καί τήν φιλανθρωπία του. Ὅμως συκοφαντήθηκε καί ἔζησε μέσα στήν φτώχεια καί τήν περιφρόνηση. Ἀσθένησε σοβαρά καί κοιμήθηκε ὁσιακά, στίς 22 Αὐγούστου 1934. Τό ἱερό λείψανό του βρέθηκε ἄφθορο κατά τήν ἐκταφή του, εἴκοσι δύο χρόνια ἀργότερα.