Ὁ Ἐπίσκοπος Κίτρους Μελέτιος ἀρχιεράτευσε στήν Ἐπισκοπή Κίτρους μεταξύ τῶν ἐτῶν 1812 – 1821. Γνωρίζουμε πώς τό ἐπώνυμό του ἦταν Κυριακός καί πώς ἀδελφός του ἦταν ὁ Ἐπίσκοπος Σαντορίνης Ζαχαρίας († 1842). Γιά τήν ἐπισκοπική του δραστηριότητα ἀντλοῦμε πληροφορίες ἀπό σημειώσεις πού ὑπάρχουν σέ ἐκκλησιαστικά βιβλία ναῶν τῆς ἐπαρχίας του, σχετικές μέ ἀνακαινίσεις ναῶν ἤ χειροτονίες κληρικῶν.

Τό ἔτος 1819, ὁρίσθηκε ἀπό τόν μετέπειτα Ἐθνοϊερομάρτυρα Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἰωσήφ († 3 Ἰουνίου) τοποτηρητής τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, λόγῳ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωσήφ γιά τήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά συμμετάσχει ὡς συνοδικό μέλος στήν Πατριαρχική Σύνοδο.

Ὁ Μελέτιος ὑπέστη μαρτυρικό θάνατο στήν Θεσσαλονίκη, τό 1821, ὅπως πληροφορούμεθα ἀπό μία ἔκθεση τοῦ Ὁλλανδικοῦ Προξενείου. Μαρτύρησε στό Καπάνι (ἀλευραγορά), στό κέντρο τῆς πόλεως, μαζί μέ τούς Θεσσαλονικεῖς προύχοντες Μπαλάνο, Μενεξέ καί ἄλλους.

Τό μαρτύριό του μνημονεύεται καί ἀπό τόν Δοσίθεο Κωνσταμονίτη στό ἔργο του Νέον ὑπόμνημα τῶν νεοφανῶν ἱερομαρτύρων τῶν νῦν λαμψάντων ἁγιορειτῶν ὁσίων πατέρων κατά τήν ἐπανάστασιν τῆς Ἑλλάδος ὑπό τῶν Ὀθωμανῶν θανατωθέντων, πού σώζεται αὐτόγραφο στόν Κώδικα 107 τῆς μονῆς Κονσταμονίτου: «…ὅταν καί τόν ἅγιον Κίτρους Μακάριον Ἐπίσκοπον τοῦ ἁγίου Θεσσαλονίκης ἐθανάτωσαν. Τόν ἄρχοντα Μπαλάνον. Τόν ἄρχοντα Μενεξέν καί ἄλλους οὐκ ὀλίγους… Καί οἱ νῦν θανατωθέντες ὑπό τῶν Τούρκων κατά τήν ἐπανάστασιν τῆς Ἑλλάδος, ἅγιοί εἰσι βεβαιότατα, διότι ἠγωνίσθησαν ὑπέρ πίστεως Χριστοῦ οἱ μακάριοι, καί οὕτως εἰς τάς τιμωρίας αὐτάς