Ὁ Ὅσιος Πολύκαρπος εἰσῆλθε στήν μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ὅπου ἔλαβε μοναχική κουρά καί ἄρχισε τόν ἀγῶνα γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Σύντομα ὁ Πολύκαρπος ἄρχισε νά ἀποδίδει καρπούς μετάνοιας καί ἀρετῆς. Ὁ συγγενής του Ἅγιος Σίμων († 10 Μαΐου), ὁ ὁποῖος ἔγινε Ἐπίσκοπος Βλαδιμίρ καί Σουζδαλίας, φύτεψε τούς σπόρους πού ἀνέπτυξε ὁ Ὅσιος Πολύκαρπος. Ὅταν ὁ Ἅγιος Σίμων ἔφυγε ἀπό τό μοναστήρι τῶν Σπηλαίων, γιά νά ἀναλάβει τά ἱεραρχικά του καθήκοντα, πῆρε μαζί του τόν Πολύκαρπο. Ὁ Ὅσιος Πολύκαρπος ἔγραψε τίς ἱστορίες πού τοῦ εἶπε ὁ Ἅγιος Συμεών γιά τούς θεάρεστους ἀσκητές τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ὥστε νά ἐπωφεληθοῦν καί ἄλλοι ἀπό αὐτές. Ὡς ἐκ τούτου, ὁ Ὅσιος χαρακτηρίσθηκε ὡς Ἁγιολόγος.

Μετά τήν κοίμηση τοῦ ἡγουμένου Ἀκινδύνου, οἱ μοναχοί τῆς Λαύρας ἐπέλεξαν τόν Ὅσιο Πολύκαρπο γιά νά τόν διαδεχθεῖ. Ἐδῶ ἀνέβηκε σέ πνευματικά ὕψη καί ὁδήγησε πολλές ψυχές στήν σωτηρία. Ὁ Ὅσιος Πολύκαρπος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 1182.