Ἀπό τούς Ἁγίους αὐτούς Μάρτυρες οἱ μέν Σάκτος καί Ματοῦρος κατάγονταν ἀπό τήν Βιέννη, οἱ δέ Ἄτταλος καί Βλανδίνη ἀπό τήν Πέργαμο, ἄθλησαν δέ στό Λούγδουνο (σημερινή Λυών τῆς Γαλλίας) κατά τούς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Μάρκου Ἀντωνίνου καί Λευκίου Οὔκρου (161 – 180 μ.Χ.). Αφοῦ συνελήφθησαν καί ομολόγησαν τόν Χριστό ὡς Θεό Ἀληθινό, ὑποβλήθηκαν σέ σκληρά βασανιστήρια. Ἔτσι ὁ Σάκτος, ἀφοῦ καταξέσχισαν τά πλευρά του μέ πυρωμένες χάλκινες λεπίδες, ἐρρίφθη μέ τόν Ματοῦρο στά θηρία, παρέμειναν ὅμως, μέ τήν θεία χάρη, σῶοι ὅλη τήν ἡμέρα καί ἐγκλείσθηκαν στή φυλακή. Ὁ Ἄτταλος δοκιμάσθηκε μέ πυρωμένα σίδερα καί ἡ Βλανδίνη μαστιγώθηκε ἀνηλεῶς, κρεμάσθηκε ἐπάνω σέ ξύλο καί τελειώθηκε ἀφοῦθ τήν ἔδεσαν στά ἄλογα καί ἐνῶ συρόταν ἀπό αὐτά σέ ἀνώμαλο ἔδαφος. Ἀκολούθως, ἀφοῦ βγῆκαν ἀπό τήν φυλακή οἱ Σάκτος, Ματοῦρος καί Ἄτταλος, ὑποβλήθηκαν καί πάλι σέ σειρά νέων φρικτῶν βασανιστηρίων καί τελειώθηκαν δι’ ἀπαγχωνισμοῦ, τό ἔτος 177 μ.Χ. Τά τίμια σώματά τους τά ἔρριψαν στά σκυλιά καί, ἐπειδή παρέμειναν ἀμόλυντα, τά ἔκαψαν καί τά πέταξαν στόν Ροδανό ποταμό.