Ὁ Ἅγιος Πιτιρίμ ἦταν ὁ δεύτερος Ἐπίσκοπος τῆς ἕδρας τοῦ Ταμπώφ, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Πατριάρχης Μόσχας Ἰωακείμ (1674 – 1690). Ὁ Ἅγιος γεννήθηκε στήν Βίαζμα τοῦ Σμολένσκ καί ἔτυχε ἱκανῆς παιδείας. Ἦταν καλλίφωνος ψάλτης καί ταλαντοῦχος ἁγιογράφος. Ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο στή μονή Τιμίου Προδρόμου στήν πατρίδα του, σέ ἡλικία 21 ἐτῶν. Τό 1677, ἀναδείχθηκε ἡγούμενος στήν μετάνοιά του καί, τό 1685, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ταμπώφ ἀπό τόν Πατριάρχη Μόσχας Ἰωακείμ (διαδέχθηκε τόν Ἐπίσκοπο Λεόντιο, ὁ ὁποῖος εἶχε πέσει σέ σχίσμα καί ἐξορισθεῖ στήν μονή τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου, Σουζδαλίας).

Ἦταν νηστευτής, ἁπλός καί ταπεινός, ἵδρυσε στήν Ἐπισκοπή του σχολεῖο καί οἰκοτροφεῖο, τήν μονή τῆς Ἀναλήψεως στό Ταμπώφ, μέ ἡγουμένη τήν κατά σάρκα ἀδελφή του (μοναχή Αἰκατερίνη) καί τήν μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου στό Τραγκουλώφ. Τό 1694, μέ τήν εὐλογία τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ἀδριανοῦ, ἄρχισε τήν ἀνέγερση πέτρινου Καθεδρικοῦ ναοῦ στήν ἕδρα του, ὅπου ἐργάσθηκε ὡς ἀρχιτέκτονας, ἀλλά καί ὡς ἁπλός ἐργάτης! Κοιμήθηκε εἰρηνικά, τό 1698, σέ ἡλικία μόλις 53 ἐτῶν, καί ἐνταφιάσθηκε στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκϊυ, στόν Καθεδρικό ναό Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, στό Ταμπώφ. Ἀναδείχθηκε ἕνας τῶν πλέον θαυματουργῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας. Τό ἱερό λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, τό 1832. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά, τό 1914. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, τό τίμιο λείψανο ἐκτέθηκε στό τοπικό Μουσεῖο τοῦ Ταμπώφ. Μετά τήν πτώση τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος, τό 1989, ὁ Ἐπίσκοπος Ταμπώφ Εὐγένιος παρέλαβε τό ἱερό λείψανο καί τό κατέθεσε στόν Καθεδρικό ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται μέ εὐλάβεια. Ἡ μνήμη του τιμᾶται, ἐπίσης, στίς 27 Φεβρουαρίου.