Ἡ Ἁγία Θεοδότη καταγόταν ἀπό τήν Βιθυνία καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ἐκεῖ γνώρισε καί τήν Ἁγία Ἀναστασία τήν Φαρμακολυτρία μετά τοῦ διδασκάλου αὐτῆς Χρυσογόνου. Ἡ Ἁγία διακρινόταν γιά τήν θερμότητα τῆς εὐσέβειάς της καί τήν δύναμη τῆς πίστεώς της. Αὐτό τό ἔδειχνε κάθε φορά πού ἐπισκεπτόταν τίς φυλακές, γιά νά παραμυθήσει τούς φυλακισμένους χριστιανούς καί νά τούς παροτρύνει νά ἔχουν δύναμη καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό κατά τήν ὥρα τοῦ μαρτυρίου.

Μαθαίνοντας αὐτό ὁ Διοκλητιανός θέλησε νά τήν νυμφεύσει, γιατί ἦταν χήρα, μέ τόν ἄρχοντα Λευκάδιο μέ σκοπό νά τήν ἑλκύσει στήν θρησκεία τῶν ἐθνικῶν. Ἡ Ἁγία ἀρνήθηκε μέ σθένος καί περισσή ἀνδρεία. Τότε τήν παρέδωσε στόν ἄρχοντα τῆς Βιθυνίας ὑπατικό Νικήτιο καί ρίχτηκε στήν πυρά μαζί μέ τά τρία τέκνα της, ὅπου βρῆκε μαρτυρικό θάνατο.

Ναό πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Θεοδότης ἀνήγειρε ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός, πρό τοῦ ἔτους 527 μ.Χ., στό προάστειο Ἕβδομον. Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στό μαρτύριο τῆς Ἁγίας στόν Κάμπο στήν ὑπερκείμενη πεδιάδα τοῦ Μακροχωρίου.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Ὡς δῶρον ἐκλεκτόν, Θεοδότη θεόφρον, προσήγαγες Θεῷ, τούς ἐνθέους βλαστούς σου· σύν τούτοις γάρ ἠγώνισαι, ἱερῶς ἐναθλήσασα, μεθ’ ὧν πρέσβευε, ὑπέρ ἡμῶν τῷ Κυρίῳ, δοῦναι ἄφεσιν, ἁμαρτιῶν ἡμῖν πᾶσι, καί βίου διόρθωσιν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ὡς μητέρα βλέποντες εὐφραινομένην, ἐπί τέκνοις σήμερον τήν Θεοδότην τήν σεμνήν, ταύτης τήν ἄθλησιν μέλψωμεν, τόν στεφοδότην Χριστόν μεγαλύνοντες.

Μεγαλυνάριον.

Δόσιν Θεοδότη πανευπρεπῆ, οὓς ἐτιθηνήσω, εὐσεβείας τῇ ἀπαρχῇ, τῷ Θεῷ προσφέρεις, ἀθλητικοῖς ἀγῶσι, μεθ’ ὧν καί δοξασθεῖσα, ἡμῶν μνημόνευε.