Ὁ εὐσεβής αὐτοκράτορας Θεοδόσιος Β’ γεννήθηκε στίς 11 Μαρτίου τοῦ ἔτους 401 μ.Χ. καί διαδέχθηκε τόν ἀποθανόντα πατέρα του Ἀρκάδιο σέ ἡλικία μόλις ἑπτά ἐτῶν. Ὀνομάσθηκε δέ Μικρός, γιά διάκριση ἀπό τόν μεγάλο, τόν παπποῦ του. Χειραγωγήθηκε καί ἀνατράφηκε μέ θεοφιλῆ τρόπο ἀπό τήν εὐσεβεστάτη ἀδελφή του Πουλχερία († 10 Σεπτεμβρίου) διακρινόμενος γιά τήν πραότητα καί τήν φιλανθρωπία του. Προστάτεψε κατά τήν μακροχρόνια βασιλεία του (408 – 450 μ.Χ.) τήν Ἐκκλησία ἀπό τούς αἱρετικούς καί ἰδιαίτερα τούς Νεστοριανούς. Πρός τοῦτο συγκάλεσε τήν Γ’ Οἰκουμενική Σύνοδο στήν Ἔφεσο, τό 431 μ.Χ., κατά τήν ὁποία καταδικάσθηκε ὁ ἀρχηγός τῆς αἱρέσεως Νεστόριος καί οἱ δοξασίες του γιά τήν Θεοτόκο. Ἐξ αἰτίας τῆς ἔνθερμης ὑποστηρίξεως τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό αὐτόν καί τοῦ  ἐν γένει θεοφιλοῦς βίου του, κατετάγη ἀπό τήν Ἐκκλησία μαζί μέ τούς Ἁγίους.

Κοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί τό τίμιο λείψανό του κατατέθηκε στόν μεγάλο ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.