Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἦταν ἄγνωστο ἀπό ποῦ καταγόταν. Ἤκμασε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Δ’ τοῦ Πωγωνάτου (668 – 685 μ.Χ.). Ὑπηρετώντας ὡς διάκονος καί σκευοφύλαξ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, τό 674 μ.Χ., ἀνῆλθε στόν πατριαρχικό θρόνο Κωνσταντινουπόλεως, ἀφοῦ διαδέχθηκε τόν θανόντα Πατριάρχη Ἰωάννη Ε’. Διακρινόταν γιά τό ὑψηλό καί αὐστηρό Ὀρθόδοξο φρόνημα, τόν ἔνθεο ζῆλο γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς  Έκκλησίας κατά τῶν κακοδόξων (τῶν μονοθελητῶν) καί γιά τήν φιλόπτωχη καί φιλάνθρωπη διάθεσή του.

Κοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 676 μ.Χ.